Όταν ένα αυτιστικό αγόρι, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να τον αγγίξει, συναντά τον νέο του σκύλο

Φαινομενικά θα μπορούσε μα είναι μια απλή φωτογραφία ενός μικρού αγοριού που έχει κάνει τον σκύλο του μαξιλάρι και παίζει στο τάμπλετ του. Όμως η μητέρα του γιατί κλαίει;

Το εξηγεί η ίδια: γιατί αυτή τη στιγμή δεν την έχει ξαναζήσει.

Ο 5χρονος Καϊνόα Νιχάοζ είναι αυτιστικός. Δεν είχε αφήσει ποτέ κανέναν να τον αγγίξει. Ούτε καν την ίδια του την μητέρα.Το αγόρι ταξίδεψε με τη μητέρα του στο κέντρο «4 Paws For Ability» του Οχάιο από την Ιαπωνία, μετά από δύο χρόνια αναμονής προκειμένου να βρεθεί διαθέσιμος σκύλος.

Η μαμά του, Σάνα, μοιράστηκε μια φωτογραφία του γιου της που ακουμπά το κεφάλι του επάνω στον Τορνέιντο. «Βλέπετε αυτή τη στιγμή; Ποτέ δεν έχω βιώσει μια στιγμή όπως αυτή» έγραψε κάτω από την ανάρτησή της.

«Αυτή η εικόνα αποτυπώνει το πρόσωπο μιας μητέρας που βλέπει το παιδί της, που δεν μπορεί να αγκαλιάσει, να πλύνει, να ντύσει, να αγγίξει ελεύθερα, να χώνεται στην αγκαλιά του νέου του σκύλου, με την δική του ελεύθερη βούληση. Αυτό είναι το πρόσωπο μιας μαμάς που έχει δει το γιο της να ζει αμέτρητες αποτυχημένες προσπάθειες κοινωνικής αλληλεπίδρασης στην παιδική χαρά, προσπαθώντας να κάνει φίλους. Οποιονδήποτε φίλο. Οποιοδήποτε είδος σχέσης. Έχει καθίσει με το γιο της, την ώρα που αυτός έκλαιγε το βράδυ επί μήνες επειδή δεν μπορούσε να έχει κάποιον φίλο εκτός της οικογένειας, άσχετα με το πόσο σκληρά προσπαθούσε και άσχετα με το πόσο σκληρά είχε δουλέψει γι’ αυτό στις θεραπείες. Και τώρα κάθεται πίσω από το γιο της, σιωπηλά παρακολουθώντας αυτή τη στιγμή, νιώθοντας πως δεν μπορεί να αναπνεύσει από τη χαρά της και χωρίς να μπορεί να αρθρώσει ούτε μία λέξη».

Το «4 Paws For Ability» είναι ένας μη κερδοσκοπικός διεθνής οργανισμός που παρέχει σκυλιά σε παιδιά με ειδικές ανάγκες και σε βετεράνους που έχουν χάσει τα άκρα τους ή την ακοή τους.

Η Σάνα ανήρτησε την φωτογραφία του γιου της με τον νέο του σκύλο στην σελίδα «Love What Matters» στο Facebook, και έχει πάνω από 250.000 κοινοποιήσεις μέχρι στιγμής. Η οικογένεια έπρεπε να ταξιδέψει από την Ιαπωνία, όπου ζει, στην Αμερική, για να πάρει τον Τορνέιντο.

«Αξίζει κάθε αγώνα που κάναμε, κάθε διάγνωση, κάθε δολάριο που ξοδέψαμε, κάθε χαρτί που συμπληρώσαμε, κάθε δάκρυ που χύσαμε, κάθε βήμα μπροστά και κάθε βήμα πίσω» έγραψε η Σάνα.

«Κάπως, δεν ξέρω πώς, αλλά λόγω του Τορνέιντο, ξέρω πως όλα θα πάνε καλά. Ως μητέρα έχω δει αμέτρητες δύσκολες και επώδυνες στιγμές του γιου μου και έκλαψα αμέτρητες φορές. Χθες, όμως, έκλαψα για ένα διαφορετικό λόγο. Είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα.