«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί Κύριέ μου, θεράπευσέ τον»

Μαρτυρία σύγχρονου Θαύματος από την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία

~ Στη Λάρισα την Αγιοτόκο, υπάρχει μέχρι και σήμερα, εποχή έντονης αμφισβήτησης, μεγάλη ευλάβεια των ευσεβών κατοίκων της προς τους Αγίους της Εκκλησίας μας, παλαιούς τε και νέους.

Μέσα στην πλούσια πνευματική ζωή της πόλης, με τις πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις, την καθημερινή λειτουργική προσευχή, τις Παννυχίδες και Αγρυπνίες, τις Ιερές Παρακλήσεις καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, τις πρότυπες μαθηματικές και σχολικές Θείες Λειτουργίες και τις δεήσεις, εύκολα καταλαβαίνει κανείς την ευλάβεια και την αφοσίωση θα λέγαμε των ανθρώπων προς τα Αγίους της εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες της πνευματικής μας ζωής αλλά και ι θείοι πρεσβευτές μας για την κληρονομιά της αιωνίου και ατελευτήτου ζωής…

Πολλοί πιστοί χριστιανοί μας, λοιπόν, ευλαβούνται πολύ τους Αγίους μας, και ιδιαίτερα την Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία, την οποία επικαλούνται ως προστάτιδα και αρωγό στις δυσκολίες της ζωής τους.

Πολύ τακτικά μεταβαίνουν στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, όπου η Αγία τυγχάνει προστάτης και πολιούχος και φυλάσσονται τα θαυματουργά Άγια Λείψανα της, και εκεί ενισχύονται πνευματικά από το χαρισματικό, σοφό και άγιο Γέροντα της Μονής, Καθηγούμενο π. Γεώργιο Καψάνη ή άλλοτε επισκέπτονται τα Ιερά Μετόχια της Θεοφρούρητης Μονής, προκειμένου άνδρες και γυναίκες να προσκυνήσουν την Αγία και να πάρουν ισχυρή δύναμη από το προσκύνημά τους αυτό.

Αλλά και στην Λάρισα και στα χωριά της οι πιστοί τιμούν την Αγία, βαπτίζουν τα παιδιά τους και τους δίδουν το όνομα «Αναστασία». Πανηγυρίζουν τη μνήμη της, προσκυνούν σε δύο Ιερούς Ναούς μικρά τεμάχια των Ιερών Λειψάνων της, τελούν Ιερές Παρακλήσεις προς την Ιατρό Αγία και στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου κάθε χρόνο, το βράδυ της Εθνικής μας Επετείου της 28ης προς 29η Οκτωβρίου (επέτειος μνήμης της) τελείται μεγάλη αγρυπνία προς τιμήν της Αγίας. Εκεί ψάλλονται ακόμη και τα Εγκώμια της Οσιομάρτυρος, ενώπιον ιστορημένης μεγάλης Ιεράς Εικόνας Της και εκεί ιερουργούν ο Σεβασμιώτατος και πολλοί Πατέρες, ενώ ψάλλει πάντοτε εκλεκτός χορός Ιεροψαλτών και οι πολυπληθείς Χριστιανοί, γέροντες και γερόντισσες, μεγάλοι, μικροί, ακόμη και τα νήπια, κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και τιμούν γενικά με πολύ ζήλο και ευλάβεια την ένδοξη Οσιοπαρθενομάρτυρα.

Συγκινεί δε όλους μας η αγία βιοτή της, και κυρίως το σκληρό και βασανιστικό μαρτύριο και η σθεναρά ομολογία της. Σε δύσκολους για την εκκλησία χρόνους (256μ.χ. επί βασιλέως Δεκίου) η Ρωμαία στην καταγωγή, εικοσαετής κόρη, εισέρχεται στη Μοναχική ζωή, θεικώ έρωτι πτερουμένη, και λαμβάνει το παλλίον του Αγγελικού Σχήματος. Δεν διστάζει να κηρύττει τον Χριστό ως αληθινό Θεό και το ίδιο πράττει ακόμη και όταν συλλαμβάνεται από τον Ηγεμόνα.

Την παρακαλούν να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα και εκείνη με σθένος αρνείται και ασταμάτητα συνεχίζει να ομολογεί τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Ακολουθεί σκληρό μαρτύριο. Την δέρνουν, την γυμνώνουν στο θέατρο και την εμπαίζουν, τεντώνουν το σώμα της σε πασάλους, την ρίχνουν στην φωτιά, την ξυλοκοπούν στην πλάτη, αλλά η ένθερμη προσευχή της και τη φωτιά κατασβήνει!

Στη συνέχεια την βάζουν σε τροχό, συνθλίβονται τα κόκκαλά της και ξανά εξέρχεται θαυματουργικά χωρίς ίχνος πληγής. Τώρα πια, την ξεσκίζουν με σιδερένια νύχια, της κόβουν τους μαστούς, όπου εδράζεται η καρδιά, της ξεριζώνουν τα νύχια, της αφαιρούν όλα τα δόντια και λίγο προτού της αφαιρέσουν με μαχαίρι την γλώσσα, η Αγία προσεύχεται για τελευταία φορά λέγοντας: «Κύριε μου, μεγάλη Σου η δόξα, όσοι άρρωστοι με επικαλεσθούν, θεράπευσέ τους από κάθε ασθένεια!». Και στο τέλος την αποκεφαλίζουν, καταστρέφοντας την με το μαρτύριο του Τιμίου Προδρόμου.

Ποιος στ’ αλήθεια μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στα πολυώδυνα βάσανα και το αφάνταστο για τα ανθρώπινα μέτρα, σκληρό μαρτύριο της Αγίας Αναστασίας;

Γι’ αυτό και οι καρδιές των πιστών μας αγαπούν ιδιαίτερα τη Αγία, την σέβονται, την τιμούν, την μνημονεύουν στις συζητήσεις τους και κυρίως θερμότατα την επικαλούνται και ακουμπούν επάνω Της και τις βιοτικές τους μέριμνες αλλά και στα αιτήματα των καρδιών τους.

Πριν από αρκετό καιρό είχαμε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας μία σοβαρή θεραπεία ενδοεγκεφαλικής αιμορραγίας από την Αγία Αναστασία την Ρωμαία και το καταθέτουμε εδώ προς δόξαν θεού και ενίσχυση των συνανθρώπων μας που πονούν.

Μια νέα κοπέλα, μητέρα δύο παιδίων, μεταφέρεται στο Χειρουργείο εκτάκτως με διάχυτη εδοεγκεφαλική αιμορραγία που επεκτεινόταν σε όλο το ενδοκοιλιακό σύστημα. Όλοι οι Νευροχειρούργοι καθηγητές κρίνουν την περίπτωση άκρως απογοητευτική και θλίβονται πολύ. Η οικογένεια της βρίσκεται συντετριμμένη από την σοβαρότητα της κατάστασης.

Οι θεράποντες Ιατροί μόλις που παρεμβαίνουν, τοποθετώντας ενδοεγκεφαλικά ενδοκοιλιακούς καθετήρες. Αμέσως μετά την μικρή αυτή επέμβαση και με ολοκάθαρη την εικόνα του εγκεφαλικού θανάτου, η ασθενής οδηγείται στην Εντατική και για είκοσι περίπου ημέρες παραμένει εγκεφαλικά νεκρή, χωρίς εννοείται, να έχει καμία επαφή με το περιβάλλον και χωρίς καμία κίνηση.

Παραμένει τραχειοστομημένη με μια αυτόματη αναπνοή και η νευρολογική εκτίμηση είναι ιδιαίτερα απογοητευτική. Ο πόνος εξακολουθεί να μαστίζει τους οικείους της και τα λογια των ιατρών δεν είναι άλλα από κουράγιο και καλή δύναμη.

Είκοσι ημέρες αργότερα, οι οικείοι της επικοινωνούν με την Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιον Όρος και ικετευτικά παρακαλούν τον Άγιο Καθηγούμενο να προσευχηθεί έντονα και να τελέσουν εκεί μια Παράκληση στη Μεγάλη Οσία Ιατρό, Αναστασία τη Ρωμαία, και ακόμη πολύς σύντομα να αποστείλουν οι Γρηγοριάτες Πατέρες ευλογημένο λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα της Αγίας.

Στο Μοναστήρι του Αγίου Γρηγορίου ξεκινά πνευματικός συναγερμός. Προσευχές και Παρακλήσεις, Δεήσεις και αμέτρητα κομποσχοίνια υπέρ της δούλης του Θεού…

Εν τω μεταξύ, τέσσερις ημέρες αργότερα, φθάνει στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας το αγιασμένο έλαιον (λαδάκι). Οι συγγενείς την αλείφουν σταυροειδώς και καθημερινά δίπλα της διαβάζουν την Ιερά Παράκληση της Ρωμαίας Αγίας. Η κατάσταση έως τώρα μη αναστρέψιμη.

Ιατροί και συγγενείς όμως έχουν την βεβαιότητα της θαυματουργικής επεμβάσεως της Αγίας, διότι ξέρουν την τελευταία της προσευχή:

«Όποιος ασθενής με επικαλεσθεί , Κύριε μου, θεράπευσέ τον». Και δείτε το παράδοξο:

Σε λιγότερο από πέντε ημέρες, η ασθενής, ενώ ήταν εγκεφαλικά νεκρή, άρχισε προς πολύ μεγάλη έκπληξη των θεραπόντων ιατρών να δείχνει κάποια σημάδια βελτίωσης τα νευρολογικής της εικόνας. Ο αναισθησιολόγος ιατρός ανεφώνησε δυνατά:

«Θαύμα!»

Σε λίγες ημέρες η ασθενής κάνει τις πρώτες της κινήσεις, κινεί τα χέρια της και προστρέχουν επάνω της όλοι οι θεράποντες ιατροί, χωρία να μπορέσουν να εξηγήσουν το ανερμήνευτο. Ο σύζυγος της και ο ιατρός την ερωτούν:

«Μας ακούς; Μας καταλαβαίνεις; Είμαστε δίπλα σου.»

Κι εκείνη για πρώτη φορά απαντά καταφατικά. Λίγο αργότερα την ερωτούν:

«Κορίτσι μου ποιος σε έκανε καλά, ποιος σε θεράπευσε;»

Κι εκείνη με ιδιαίτερη προσπάθεια απαντά:

«Αναστασία»!

Από ‘δω και πέρα ο πόνος μεταβάλλεται σε χαρά, δοξολογία και ευχαρίστηση προς τον Άγιο Θεό. Εργαστηριακοί έλεγχοι, αξονικές τομογραφίες, μαγνητικές, επιβεβαίωναν τώρα την καλή και σταθερή κατάσταση του ασθενούς.

Οι θεράποντες ιατροί δοξάζουν του όνομα του Αγίου Θεού και πιστεύουν πολύς την θαυματουργική μεσολάβηση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Τηλεφωνούν στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο και τον ενημερώνουν για το πολύ μεγάλο και σπουδαίο θαύμα της Αγίας μέσα στο Νοσοκομείο τους.

Όλο το συμβάν κατατίθεται με κάθε λεπτομέρεια στην έκθεση του ιατρού και στα συμβάντα του Νοσοκομείου. Η ασθενής εξέρχεται μετά από λίγες ημέρες και χαίρει άκρας υγείας, ενώ όλοι μαζί δοξάζουν και ευχαριστούν τον Άγιο Τριαδικό Θεό και την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία.

Ήταν ένα μεγάλο θαύμα της Αγίας στις ημέρες μας, που θεράπευσε την ασθενή κοπέλα, μητέρα δύο μικρών παιδιών, και ενίσχυσε όλους εμάς, Κληρικούς, Ιατρούς, Νοσηλευτές, συγγενείς και φίλους, που πολλές φορές ολιγοπιστούμε, απογοητευόμαστε και είμαστε έτοιμοι, δυστυχώς, ακόμη και να αρνηθούμε το Θεό Πατέρα μας και την ευεργετική και θαυματουργική δράση των Αγίων του.

Αγία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών .

Περιοδικό «Το Τάλαντο» Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2010