Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τη σελίδα σας.
Όλες οι ιστορίες και τα θέματα με αφορούν και με βοηθούν.Με λένε Αγγέλικα και θέλω να σας διηγηθώ την ιστορία μου και τα εμπόδια που πέρασα για να είμαι με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα. Και αυτό το εμπόδιο ήταν το «φάντασμα» της γυναίκας του.
Advertisement
Αυτό το «φάντασμα» δεν το ζωντάνευε ο ίδιος αλλά οι γονείς μου ειδικά η μητέρα μου.
Μόλις έμαθε ότι έχουμε σχέση έκανε τα πάντα για να μας χωρίσει. Στην αρχή με γκρίνια. Μεγάλη η διαφορά ηλικίας (εγώ ήμουν 25 αυτός 37), που είσαι παιδί και θα του μεγαλώνεις το παιδί, που θα παρατήσεις τις σπουδές σου για να υπηρετείς τον χήρο επειδή δεν έχει γυναίκα να του μαγειρεύει. Άκουσα πολλές κακίες από την ίδια μου τη μάνα που όσο με έβλεπε ευτυχισμένη τόσο περισσότερα έλεγε. Ακόμα και ο πατέρας μου μάλωνε μαζί της.
Σαν η γυναίκα που με γέννησε να ζήλευε τη σχέση μου.
Μου ήταν αδύνατο να αντισταθώ. Ωραίος άντρας, ψηλός, μελαχρινός και γλυκύτατος.
Καλόκαρδος. Με ένα αγοράκι μπουμπούκι 3 χρονών τότε. Τον είδα και τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα. Σε ένα μήνα μέσα, χώρισα τον αρραβωνιαστικό μου για να είμαι μαζί του και αυτό η μάνα μου δεν μου το συγχώρεσε ποτέ. Και τί να έκανα; Να παντρευόμουν κάποιον και να σκεφτόμουν άλλον;
Από τη μέρα που τον γνώρισα έμεινα εκεί, ήταν αδύνατο να συνεχίσω με τον άλλον.
Τί σημασία είχε που ήταν χήρος; Σε τί μας εμπόδιζε αυτό να κάνουμε έρωτα, να ταξιδεύουμε, να αγαπιόμαστε, να ζούμε;
Τη γυναίκα του την ειχε χάσει απο καρκίνο. Έκανε τα πάντα για να τη σώσει ακόμα και στο εξωτερικό πήγαν αλλά δεν γινόταν τίποτα. Ο μικρούλης δεν γνώρισε τη μητέρα του, ήταν 14 μηνών όταν την έχασε. Για μητέρα γνώρισε εμένα. Μετά από ένα χρόνο σχέσης ήρθε και η πρόταση γάμου. Τρελή και παλαβή εγώ. Φυσικά όταν πήγα σπίτι και το είπα, η μάνα μου με πέταξε έξω. Η συγκατοίκησή μου με τον άντρα μου άρχισε με τη βία έτσι ξαφνικά σε μια νύχτα και με πολλά προβλήματα. Αλλά έκανε υπομονή και δεν θύμωνε, αντίθετα μίλαγε όμορφα για τη μαμά μου και έλεγε πως άμα τον γνώριζε θα άλλαζε γνώμη και ότι είναι μάνα και ανησυχεί.
Προσπάθησα πολλές φορές να τη πάρω τηλέφωνο, έβαλα την αδερφή της να μεσολαβήσει, πήγε και ο ίδιος από το σπίτι να μιλήσουν. Δεν ήθελε με τίποτα. Έλεγε ότι δεν με γέννησε να με χαραμίσει, ότι ήθελε να με δει να τελειώνω τις σπουδές μου και να μεγαλώνω δικά μου παιδιά, ότι αυτός με έπαιρνε από συμφέρον γιατί που θα έβρισκε γυναίκα με τόσο βεβαρημένο παρελθόν; Εντάξει η γυναίκα το τερμάτισε, μετά δεν ήθελα εγώ να τα ξαναβρούμε με αυτά που έλεγε.
Ο γάμος μας έγινε με 20 καλεσμένους. Ο μπαμπάς μου ήρθε, η μαμά μου φυσικά δεν ήρθε. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη εκείνο το βράδυ, πάρα πολύ. Τελείωσα το Πανεπιστήμιο με άριστα και ξεκίνησα μεταπτυχιακό. Στο μεταξύ έμεινα έγκυος και πήγαινα κανονικά στα μαθήματα. Όλα τα έκανα παράλληλα, οικογένεια και σπουδές και ο άντρας μου με στήριξε πολύ. Προβλήματα δεν είχαμε ποτέ, σε σχέση με το θάνατο της γυναίκας του. Μου μιλάει κάποιες φορές για εκείνη αλλά σε λογικά πλαίσια. Εννοείται πως έχουμε φωτογραφίες της στο σαλόνι αγκαλιά μαζί του και με το παιδί. Είναι κομμάτι της οικογένειάς μου και ειδικά κομμάτι του γιου μας (έτσι λέω το αγοράκι του) και το σέβομαι. Αγάπησα μέσα από τα βάθη της ψυχής μου αυτό το αγοράκι. Είναι τα πάντα για μένα και νιώθω καμιά φορά πως το αγαπώ πιο πολύ και από τη κόρη μας!
Η μικρή μου είναι τώρα 4 χρονών και ο μεγάλος μου 8,5 χρονών. Τη γιαγιά τους δεν την έχουν γνωρίσει, ξέρουν μόνο τους γονείς του άντρα μου και τον μπαμπά μου. Το έχω αποδεχτεί πως έτσι θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα χωρίς μητέρα αλλά η πόρτα μου θα είναι πάντα ανοιχτή όποτε το μετανιώσει να μπει στην οικογένειά μου. Ήθελα να σας πω ότι μπροστά στον έρωτα δεν υπάρχει χωρισμένος ή χήρος. Υπάρχει σ’ αγαπώ ή δεν σ’ αγαπώ, σε θέλω ή δεν σε θέλω. Αν υπάρχουν και άλλες κοπέλες που παντρεύτηκαν χήρους μπαμπάδες θα ήθελα να τις γνωρίσω. Εγώ θα λέω στα παιδιά μου όταν μεγαλώσουν πως αγάπησα τον πατέρα τους και ευτυχώς δεν άκουσα ούτε την ίδια μου τη μητέρα!
Αγγέλικα
