Νανά Καραγιάννη: Η ιστορία της ζωής της σύμφωνα με όσα έζησα μαζί της

Η Νανά Καραγιάννη ήταν ένα όμορφο γλυκό και στρουμπουλό κοριτσάκι, στα νιάτα της. Όμως, μου είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν λίγο άβολα γι’ αυτό άρχισε να προσέχει τη διατροφή της.

Οι σχέσεις της με τους γονείς της, όπως η ίδια δήλωνε, δεν ήταν ιδιαιτέρως αρμονικές και αποτελούσε ένα σοβαρό αγκάθι στην ενήλικη ζωή της. Κυρίως, η σχέση με τον πατέρα της την πόνεσε διότι τον θεωρούσε ανεπαρκή έναντι της.

Η καριέρα της ξεκίνησε πολύ μικρή και ήταν ανοδική. Εδραιώθηκε, στη συνέχεια, ως δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός.

Όταν ξεκίνησε να χάνει απότομα πολλά κιλά η ίδια δεν κατάλαβε την κατηφόρα που ζούσε και την άνιση μάχη που έδωσε με τη νευρική ανορεξία.

Όταν μου εξιστόρησε την περιπέτειά της στην εντατική μου εξομολογήθηκε πως τρόμαξε πολύ.

Πίστευε πως δε θα βγει ποτέ ζωντανή από εκεί.  Θυμάμαι να κλαίω όταν μου είπε πως πήγε να βάψει το πολύ κοντό της μαλλί και της είπαν οι κομμωτές πως είχε μια τρύπα πίσω στο κεφάλι της… Τότε άρχισε να πλησιάζει και τους γονείς της,κυρίως τη μητέρα της.

Η Νανά ήθελε να ζήσει. Η ψυχή της ήταν ζωντανήκαι γεμάτη ενέργεια. Το σώμα της όμως και κυρίως το μυαλό και η αρρωστημένη της σκέψη την σκότωνεμέρα με την ημέρα.

Όποτε την ρωτούσα πώς είναι μου έλεγε: «Μια χαρά δε βλέπεις από τις φωτογραφίες«;

Θεωρούσε «εχθρό» της όποιον της έλεγε πως  δεν είναι όμορφη και λαμπερήαλλά ένα πλάσμα που ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Και οι δύο γάμοι της ίσως κατέρρευσαν διότι η ίδια δεν άντεχε να μην είναι το επίκεντρο της προσοχής και της αγάπης, με τους δικούς της όρους.

Αποζητούσε η ψυχούλα της στοργή και την έψαχνε εναγωνίως. Όταν, όμως, τη γνώριζες καλύτερα αντιλαμβανόσουν πως έπρεπε εκείνη να είναι το επίκεντρο του κόσμου γιατί έτσι έπαιρνε δύναμη και κουράγιο.

Αυτό ήταν το ελιξήριό της!

Αξιοπρεπής άνθρωπος έκανε μέχρι τέλους αναρτήσεις στο γυναικείο site όπου αρθρογραφούσε. Αν και μου έλεγε πως τα χρήματα που έπαιρνε δεν ήταν ανάλογα της προσπάθειάς της αισθανόταν ευγνωμοσύνη.

Επαγγελματίας και με διάθεση να δουλέψει, αν και μου έλεγε πως το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι το πιο άχρηστο επάγγελμα που υπάρχει.

Της άρεσε πολύ το ραδιόφωνο και της έλειπε. Η καθημερινότητά της περιελάμβανε πολλά events και αρκετές αναρτήσεις στα social media. Την καλούσαν παντού γιατί το άστρο της πουλούσε σε likes, ως προϊόν marketing.

Της άρεσε να διαβάζει τα θετικά σχόλια και κολακευόταν όταν την εκθείαζαν, σταsocial media. Πάντα βέβαια  οι προσωπικές της αναρτήσεις  ήταν  με φίλτρα και θέα φαγητά που υποτίθεται έτρωγε.

Θυμάμαι είχαμε πάει την Καθαρά Δευτέρα σε μια ταβερνούλα στο Μοσχάτο και είχε φάει σαν πουλάκι.

Μάλιστα συνεχώς με παρότρυνε να φάω γιατί δεν έτρωγα…και έτσι της έκοβα τη διάθεση για φαγητό!

Θυμάμαι κάθε φορά που βγαίναμε έξω και πηγαίναμε σε «καλέσματα» ήθελε όλοι να ασχολούνται μαζί της.

Καταδεκτική και ευγενής αισθανόταν πως ξανανιώνει από τους θαυμαστές της. Της άρεσε να είναι η βασίλισσα μέλισσα και οι γύρω της οι κομπάρσοι που την αγαπούν και τη φροντίζουν. Δεν το έκανε από κακία αλλά επειδή το είχε ανάγκη.

Θυμάμαι πως με εκνεύριζε αυτή της η πλευρά.  Της είχα πει πως άλλο είναι οι αυλοκόλακες που την πλησιάζουν και άλλο οι φίλοι…. Δε ξέρω αν ήταν εις θέσιν να το αντιληφθεί. Νομίζω πως μέχρι τέλους ήταν χαμένη και μπερδεμένη στις δικές της σκέψεις.

Κολλητή της φίλη η Λία Κολιμάτση. Καταφύγιό της η ίδια και η ταβέρνα της  στον Ωρωπό. Όποτε ήθελε είχε ανοιχτή πρόσκληση. Με είχε καλέσει και το Πάσχα που πήγε αλλά εγώ δεν τη συνόδεψα, τελικά.

Όταν μπήκε στην Αγία Όλγα με λοίμωξη του  αναπνευστικού ήταν πολύ λυπημένη.

Όταν της πρότεινα να την επισκεφτώ και στη συνέχεια να τη φιλοξενήσω, προκειμένου να ανακάμψει, θύμωσε και δε μου ξαναμίλησε ποτέ. Η Νανά, τουλάχιστον απέναντι μου, μια φορά ήρθε σε αντιπαράθεση.

Όταν όμως κάτι δεν τη «βόλευε» ή δεν εξυπηρετούσε «τα δικά της πιστεύω» απλά χωρίς περιττές διαδικασίες δε σου απαντούσε.

Αυτό την έκανε να απομακρύνετε και σαν τη «στρουθοκάμηλο» να συνεχίζει ανενόχλητη τον τρόπο ζωής της.

Η στάση της μου θύμιζε παιδάκι κακομαθημένο. Ίσως γιατί η ψυχούλα της ήταν ακόμη παιδική…

Η ζωή της και οι επιλογές της την κατέστρεφαν. Όλη την ημέρα ήταν με ένα καφέκαι τσιγάρα. Όποτε πηγαίναμε για καφέ στην Αγίου Μελετίου δίπλα στο σπίτι της έπαιρνε ένα τοστ και καφέ. Το τασάκι μετά από λίγο γέμιζε μέχρι πάνω…

Η Νανά θα μου λείψει. Όχι γιατί την έβλεπα πια. Αλλά θα μου λείψει το μπρίο και το εκτόπισμά της. Μιλούσε δυνατά και ορισμένες φορές κάπως καυστικά για όλους και για όλα.

Οι τελευταίες της φωτογραφίες στο instagram και στο Facebook με έκαναν να λέω μέσα μου:

«Νανούκα μου  ομόρφυνες».

Αυτό το πλάσμα είχε απίστευτη φωτογένεια. Που να φανταστώ πως θα μάς φύγει στα 38 της χρόνια….

Νανά αυτές τις σκέψεις τις  αφιερώνω στη μνήμη σου. Στα όνειρά σου, στην αξιοπρέπειά σου και στις μάχες σου. Δε σε κρίνω όπως δεν το έκανα ποτέ.

Καλό ταξίδι να έχεις.Εύχομαι η ψυχή σου να γεμίσει γαλήνη και το κορμάκι σου επιτέλους να ξεκουραστεί.

Συγχώρεσέ με που θύμωσα με τη στάση σου και δε σε στήριξα… Έπρεπε να είμαι δίπλα σου παρά τις αρνήσεις και τα «πείσματά» σου…. Η φιλία δεν έχει εγωισμό. Το κατάλαβα αργά και δυστυχώς δεν μπορώ να στο πω παρά μόνο να το γράψω.

Πάντα θα σε σκέφτομαι.

Έπη Τρίμη