Η Brittany Burgunder έχει ειδικευτεί στις διατροφικές διαταραχές και παρέχει συμβουλές γύρω από το κομμάτι αυτής της νοητικής ασθένειας, έχοντας δώσει και η ίδια τη μάχη με αυτή την αρκετά σκοτεινή σχέση με το φαγητό.
Advertisement
Οι δύσκολες περίοδοι στη ζωή της μεταφράστηκαν και σε αντίστοιχα προβληματική σχέση με το φαγητό, γεγονός που την έκανε να περάσει από την ανορεξία στη βουλιμία με μεγάλη ταχύτητα. Οι φωτογραφίες του κορμιού της το οποίο πέρασε απ’ όλα αυτά τα στάδια είναι σοκαριστικές και οι διαφορές τεράστιες. Όπως λέει όμως και η ίδια, μέσα της δεν άλλαξε ποτέ. Απλά κάποια στιγμή κατόρθωσε να δει ποια ήταν στ’ αλήθεια η λύση κοιτάζοντας ουσιαστικά το πρόβλημα και βλέποντας στον καθρέφτη όχι το σώμα της, αλλά τον ίδιο της τον εαυτό.
?November Excerpts @safetyinnumbers1 •NOV 22, 2007 While my family and relatives were eating Thanksgiving dinner, I was out driving to the gas station to get my Diet Sunkist soda. I hate this disease so much, but at the moment feel no strength to even challenge it and its pull on me to lose weight. •NOV 8, 2008 I was out of control with exercise again today. I really shouldn’t forget to mention that I pace around the dorm hallways late at night when everyone is asleep. We are talking 1-hour a night of walking circles around the dorm hallways with my headphones in! Am I really that ridiculous? •NOV 2009 I was at a healthy weight, but now what? I was no longer an anorexic. Who was I? I couldn’t just be me alone. My all-or-nothing thinking took care of that. Since I no longer looked the part for anorexia, I certainly couldn’t go back to restricting and exercising to deal with stress … so I kept binging. •NOV 7, 2010 What is wrong with me? Why can’t I just be normal? I am either too strict or too reckless. How can it be that hard to find a happy balance? I took a little bit of castor oil, which can work as a laxative and all night I had severe cramps and diarrhea. It got to the point where I felt so dizzy and nauseous I thought I would black out or throw up! Then again, I did take it on purpose… •NOV 8, 2011 If I don’t commit to recovery I will be doing this until I’m 40 years old. I can’t keep magically thinking I have time to change and put off living. The time is now. •NOV 27, 2012 Why can’t I get through my head that anorexia, binge eating disorder, and bulimia are all driven by the SAME eating disorder? The same core issues! It’s still the same damn eating disorder trying to kill me. So why can’t I let it go? •NOV 2, 2017 Life is so good right now. I feel like everything is falling into place. Maybe not THAT much has changed … but I have made small changes that were and are significant in helping me climb to the greatest of heights. I’ll admit the view is more than worth it. However, it’s the boundless trails I have navigated and the many more that I seek which matters most. •(Longer version on website)? #RecoverYourBestSelf
A post shared by Brittany Burgunder (@brittanyburgunder) on Nov 21, 2017 at 8:56am PST
??♀️??????♀️??? You can’t “see” mental illness, but I hope my photos catch your attention enough to read the words I have to say… ~ One out of five people deal with mental health challenges at some point in their lives. This is NOTHING to be ashamed of, yet our preconceived beliefs fuel the stigma to stay quiet and silently struggle. This was the case for me. I began dealing with depression, anxiety and OCD in elementary school. I had NO IDEA what any of what I was feeling or doing was… I assumed there was simply something wrong with me and it was my fault. ~ I developed an eating disorder soon thereafter. Again, I had NO IDEA what an eating disorder was. However, it provided a way for me to cope with my mind -albeit negatively. I never told anyone about my inner turmoil. I went to extremes to push myself harder to get straight A’s, succeed in athletics and portray a happy image. “I HAVE TO BE PERFECT! Maybe then it will make up for my inadequacy as a person and I’ll be happy and fit it.” ~ This faulty conclusion led me to a decade long war. The problem was that it was “me vs. me” -I was fighting against myself. As a RESULT of my behaviors that were DUE to my troubled mind -my weight fell to 56lbs and then only 1 1/2 years later, it tipped the scales at 221lbs. Anorexia -binge eating disorder -bulimia. My appearance changed, but I did not. ~ I only began the process of healing and recovery when I turned my eyes inward. I had to look at the parts inside of me that were terrifying. I was afraid of myself. But in facing myself -I realized I had all the answers within to change my thinking and change my life. I had to pick a side in the war being fought. I had to choose to fight FOR me. And I did. ~ We ALL have mental health issues -that’s part of being human and shared common ground. The degree in which we struggle differs. But the validity and support we deserve remains equal. Nothing is more dangerous than staying prisoner to your own mind. Nothing is more liberating than realizing you hold the key. ~Britt? #MentalHealthAwarenessWeek
A post shared by Brittany Burgunder (@brittanyburgunder) on Oct 3, 2017 at 8:46am PDT
«Δε μπορείς να “δεις” τις ασθένειες του μυαλού, αλλά ελπίζω οι φωτογραφίες μου να σου τραβήξουν την προσοχή και να διαβάσεις αυτά που έχω να πω. Ένας στους πέντε ανθρώπους αντιμετωπίζουν νοητικές παθήσεις κάποια στιγμή στη ζωή τους. Δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεσαι, αλλά οι προϋπάρχουσες πεποιθήσεις σου ταΐζουν το στίγμα του να μη μιλήσεις και να παλέψεις σιωπηλά. Αυτή ήταν και η δική μου περίπτωση. Ξεκίνησα να αντιμετωπίζω την κατάθλιψη, το άγχος και τα OCD στο σχολεία. Δεν είχα ιδέα τι ακριβώς ένιωθα ή έκανα. Υπέθετα απλά ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με εμένα και έφταιγα εγώ γι’ αυτό.
Έκτοτε ανέπτυξα μια διατροφική διαταραχή. Και πάλι, δεν είχα ιδέα τι είναι μια διατροφική διαταραχή. Παρόλ’ αυτά ήταν για μένα ένας τρόπος να απασχολήσω το μυαλό μου – αν και το έκανα με αρνητικό τρόπο. Δεν είπα ποτέ σε κανέναν για την εσωτερική μου αναταραχή. Το έφτασα στα άκρα ώστε να παίρνω μόνο Α, να πετύχω στη γυμναστική και να δείχνω μια χαρούμενη εικόνα. “Πρέπει να είμαι τέλεια. Ίσως τότε να αντιστάθμιζα την ανεπάρκειά μου σαν άνθρωπος και να ήμουν χαρούμενη.
Αυτή η λανθασμένη εντύπωση με οδήγησε σε έναν δεκαετή πόλεμο. Το πρόβλημα ήταν ότι ήμουν “εγώ εναντίον εμού”. Πάλευα με τον εαυτό μου. Ως αποτέλεσμα των συμπεριφορών μου που οφείλονταν στο μπερδεμένο μου μυαλό – το βάρος μου έπεσε στα 29 κιλά και μετά από μόλις 1.5 χρόνο, έφτασα τα 110 κιλά. Από την ανορεξία και το συνεχές φαγητό, στη βουλιμία. Η εμφάνισή μου άλλαξε, αλλά εγώ όχι.
Ξεκίνησα την διαδικασία της θεραπείας όταν κατάφερα να δω μέσα μου τα τρομακτικά μου κομμάτια. Με φοβόμουν, αλλά αντικρύζοντας τον εαυτό μου συνειδητοποίησα ότι είχα η ίδια όλες τις απαντήσεις μέσα μου για να αλλάξω τον τρόπο σκέψης και τη ζωή μου. Έπρεπε να διαλέξω με ποιου το μέρος θα είμαι σε αυτόν τον πόλεμο. Έπρεπε να διαλέξω να παλέψω για μένα. Και το έκανα.
Όλοι έχουμε νοητικές παθήσεις – είναι κομμάτι του να είσσι άνθρωπος. Αυτό στο οποίο διαφέρουμε είναι ο βαθμός στον οποίο τις πολεμάμε. Αλλά η εγκυρότητα και η υποστήριξη που αξίζουμε, παραμένει ίδια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να μένεις φυλακισμένος στο ίδιο σου το μυαλό. Τίποτα δεν είναι πιο απελευθερωτικό από το να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ κρατάς το κλειδί».
[ladylike.gr]
