«Είμαι έγκυος και μισώ το παιδί του άντρα μου…»

Εντάξει η λέξη μισώ μπορεί να είναι βαριά αλλά δεν βρίσκω άλλη καταλληλότερη.

Ο άντρας μου έχει 1 παιδί από προηγούμενο γάμο και φέτος παντρευτήκαμε και εγώ είμαι έγκυος.

Η κόρη του είναι 4 χρονών και έρχεται στο σπίτι μας τα σαββατοκύριακα.Όμως με το που έρχεται ανυπομονώ να έρθει η Κυριακή για να πάει στην μαμά της.Δεν αντέχω να την βλέπω μπροστά μου.Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Είναι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα και συμπεριφέρεται όπως όλα τα παιδιά. Όταν της λέει ο μπαμπάς της να κάνει κάτι δεν φέρνει αντίρρηση και κάνει αυτό που της ζητάει. Αν δεν κάνει κάτι απλά της το θυμίζουμε και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Όταν είναι στο σπίτι ο άντρας μου ασχολείται μόνο μαζί της, της μιλάει μωρουδίστικα και την ταΐζει στο στόμα.Όταν έρθει το μωρό μας θα ασχολείται πάλι μόνο μαζί της; Ή μήπως  θα νοιάζεται μόνο για εκείνη και δεν θα δίνει σημασία στο παιδί μας;Δεν ξέρω γιατί νιώθω έτσι.Υπάρχει κάποιος που μπορεί να μου πει τι να κάνω;

Έχει νιώσει κανείς όπως νιώθω εγώ;

Πηγή