Tο “Θέλω να μιλήσουμε”που τελειώνει με “Θέλω να χωρίσουμε”….

Σίγουρα όλοι ανεξαιρέτως έχουμε βρεθεί περισσότερες από μία φορά να βιώσουμε ένα χωρισμό ,από εκεί που όχι μόνο που δεν το περιμέναμε,ούτε καν π ερνούσε απο το μυαλό μας,ούτε καν το φανταζόμαστε!Και εκεί λοιπόν που αμέριμνα σφυρίζουμε τον σκοπό της ευτυχίας πανω στο κόκκινο συννεφάκι μας(οχι ροζ το χρώμα που δεν αντέχω) και θεωρούμε πως έχουμε την ιδανική σχέση ,πως βρήκαμε τον άνθρωπο της ζωης μας και έχουμε την εντύπωση που τελικά αποδυκνυεται ψευδαίσθηση πως όλα βαδιζουν τέλεια…

Και ξαφνικά αυτος ο ίδιος άνθρωπος ξεκινά με το “θέλω να μιλήσουμε”και τελειώνει με “θέλω να χωρίσουμε”,αραδιάζοντας ένα σωρό χιλιοειπωμένες δικαιολογίες που φυσικά δεν ακούμε γιατί σε μια στιγμή έσκασε το συννεφάκι μας ,γκρεμοτσακιστήκαμε ,πέσαμε με τα μούτρα σε πολύ σκληρό και ανώμαλο έδαφος που και αυτό νιώθουμε να χάνουμε κάτω από τα ποδιά μας.. Και ίσως τότε,η σίγουρα αργότερα, συνειδητοποιοΰμε μάλλον πως αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ο σύντροφος της ζωής μας γιατί αν ήταν φυσικά δεν θα μας έβαζε τελικά σε τέτοια διαδικασίΑ. Και τότε είναι η στιγμή που μπαίνουμε σε δίλημμα ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε είναι ένας μικρός ,που ακολουθειται από το πένθος και τα πέντε στάδια του.

Άρνηση,θυμός ,διαπραγματεύση,κατάθλιψη και αποδόχη. Και οταν σε δίλημμα ευθύς αμέσως θα εξηγήσω κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη ποιο είναι.. Έχουμε και λέμε λοιπόν.. Από την μία πλευρά να πέσουμε να πεθάνουμε,να αφήσουμε τον ευατό μας να παρασυρθεί σε θρήνο &οδυρμό,να παραιτηθούμε και να χάνουμε τις στιγμές της ζωή μας διερωτομενοι :

γιατί σε μένα?:

Δεν κατάλαβα ποτέ τι σημαίνει τουτη η απορία.Φυσικά θα συμβούν τα πάντα και σε σένα,και ανθρωπος μένα και σε όλους μας.Άνθρωποι δεν είμαστε?Δεν μπαΐνουμε σε σχεσεις που σχεδόν παντα είναι περίπλοκες,είτε φιλικές,είτε επαγγελματικές είτε αυτές που μας καίνε περισσότερο οι ερωτικές.

Έχουμε κάμιά συμφωνία πως ολες θα πάνε καλά?Οτι δενθα τελειώσουν άδοξα με πόνο,πίκρα και παράπονα?Έτσι ειναι η ζωή απρόβλεπτη καιδυστυχώς οχι αγγελικά πλασμένη. Και από την άλλη πλευρά η αξιοπρέπεια μας.Εντάξει θα θρηνήσουμε,θα πέσουμε στα πατώματα ,θα αναπολούμε,θα θυμωσούμε αλλά με μέτρο

Αυτονόητο είναι πως και στις δύο περιπτώσεις τα στάδια του πένθους θα τα περάσουμε στο χέρι μας όμως είναι να τα περάσουμε οσο πιο ανώδυνα γίνεται.Να το αποδεκτούμε ,να το βιώσουμε και να δώσουμε τοπο στον χρόνο να επουλώσει την πληγή μας,Δεν ήρθε το τέλος του κοσμου με έναν χωρισμό και να αφήσουμε την καταστασηνα ξεφύγει από τα χέρια μας και να χάνουμετις στιγμές μας, Και ξέρετε γιατί?

Γιατί πρέπει να μάθουμε να προστατέουμε τον ευατό μας,Και να τον αγαπάμε,γιατί κανείς άλλος δεν θα το κανει για μας. Γιατί εκείνος μαςσυντροφεύει στα πιο βαθιά σκοταδια μας. Γιατί όπως λέω παντα κάθε εμπειρία είναι μοναδική και πολύτιμη και την βιώνουμε γιατί υπάρχει ένα μάθημα να πάρουμε από αυτή. Γιατί οτι μα οτι και να μας συμβαίνει δεν πρέπει να παρεκλίνουμε απο τους στόχους μας.

Γιατι ,όπως λέω πάντα, να κοιτάμε ψηλά τον ουρανό και μπροστά το μέλλον μας. Γιατί πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως καθε λεπτό της ζωής μας είναι μοναδικο, υπέροχο,όμορφο.Και ειναι λυπηρό να πονάμε ,να εΐμαστε θλιμμενοι ,να στερηθούμε το χαμόγελο μας για έναν χωρισμό.Η ζωή ειναι εξαιρετικη έχει και πονους και πίκρες μα και ευτυχία και μεγάλες ,μαγικές στιγμές.Αλλά αυτή η πολυπλοκότητα και οι εναλλαγέςτης ειναι που την κάνουν τόσο θαυμάσια και συνταρακτική!!. Οπότε όπως κατανοείτε απο μας εξαρτάται ποιο δρομο θα ακολουθήσουμε μετά από έναν χωρισμό.

Ας θυμόμαστε πως ένας χωρισμός δεν είναι απαραίτητο να ακολουθείται από θρήνο,θλίψη, πίκρα και μόνο αρνητικά συναισθήματα &καταστάσεις. Ένας χωρισμος έχει την δυνατότητα να σημαίνει Ελευθερία ,Ανακουφιση,Ανασα και φόρα για ενα Νέο Υπέροχο ξεκίνημα. Από μας εξαρτάται και μόνο να επιλέξουμε απο ποια οπτική γωνία θέλουμε να το δούμε και να το νιώσουμε. Ας θυμόμαστε πως γεννηθήκαμε να είμαστε Πρωταγωνιστές στην δική μας ζωή και όχι κομπάρσοι σε ζωές αλλων.

Την αγάπη μου Ευφροσύνη Γ. Αναστασοπούλου