Το λάθος δεν είναι εκείνου που εμπιστεύεται. Είναι εκείνου που ψεύδεται

Η εμπιστοσύνη είναι σαν ένα εύθραυστο και διαφανές κρυστάλλινο κόσμημα που διαμορφώνει τη ζωή μας. Χρειάζεται πολύ χρόνο και προσπάθεια για να το φτιάξουμε, επειδή είναι πολύτιμο και ανεκτίμητο.

Ωστόσο, μπορεί αυτό το κόσμημα να φέρνει μεγάλη ευτυχία, αλλά σπάει εύκολα σε λίγα δευτερόλεπτα από αμέλεια, από εγωισμό και από κακή συμπεριφορά.

Όταν ένα συναίσθημα τόσο σημαντικό όσο η εμπιστοσύνη καταρρέει, κάτι πεθαίνει μέσα μας.

Αυτό συμβαίνει επειδή το ψέμα αμφισβητεί χιλιάδες αλήθειες, οδηγώντας μας να αμφισβητούμε τον εαυτό μας, ακόμη και για τα βιώματα που θεωρούσαμε ότι ήταν τα πιο ειλικρινή.

Το ψέμα έχει πολύ κοντά πόδια και πολύ μακριά χέρια.

Ακόμα κι αν το ψέμα μπορεί να φτάσει σε ανυποψίαστα όρια, η αλήθεια πάντα αναδύεται στην επιφάνεια. Ωστόσο, το θέμα μας δεν είναι ότι όσα χτυπήματα κι αν δεχτούμε, θα  παραμείνουμε όρθιοι. Είναι φυσιολογικό να συμβεί το αντίθετο και πράγματι, το ψέμα και η προδοσία οριοθετούν ένα πριν και ένα μετά στη ζωή μας.

«Ένα πουλί που στέκεται σε ένα κλαδί δεν φοβάται ποτέ ότι το κλαδί αυτό θα σπάσει, γιατί δεν πιστεύει στο κλαδί. Πιστεύει στα δικά του φτερά … »

Η Ευθύνη για την προδοσία!

Συχνά λέμε ότι «αν προδοθείς μία φορά, είναι λάθος του άλλου, αλλά αν σε προδώσουν δύο φορές, τότε είναι λάθος δικό σου». Προφανώς, αυτή η δήλωση δεν είναι εντελώς λανθασμένη, αλλά πρέπει να τη σκεφτούμε κάπως πιο σοβαρά.

Με άλλα λόγια, το ζήτημα είναι ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας και δεν τα επαναλαμβάνουμε. Δεν πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι για τις προδοσίες που έχουμε υποστεί. Πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι για το τι κάνουν οι άλλοι; Αυτό είναι παρανοϊκό.

Εντούτοις, αυτό πιθανότατα μας έχει ταλαιπωρήσει αρκετές φορές, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ηλίθιοι που έχουμε πέσει στην παγίδα ενός ατόμου που θα μπορούσαμε να «είχαμε καταλάβει από πριν τι ήταν». Επομένως, είναι εύκολο να βγάζουμε συμπεράσματα όταν το σπίτι έχει ήδη καταρρεύσει. Δεν είμαστε ούτε μάντεις, ούτε αλάνθαστοι. Επίσης, οι άλλοι δεν είναι τέλειοι και μερικές φορές θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ακόμη κι οι σωστοί άνθρωποι σφάλουν, κάνουν τα δικά τους λάθη και κάποιος πρέπει να είναι πρόθυμος να συγχωρήσει.

«Μετά από λίγο, θα καταλάβετε ότι αν εκτεθείτε στον ήλιο για πολύ, θα καείτε. Θα αποδεχτείτε με τον καιρό ότι ακόμη κι οι καλοί άνθρωποι κάποια στιγμή μπορεί να σας πληγώσουν και εσείς μετά θα πρέπει να τους συγχωρήσετε. Θα μάθετε ότι ο λόγος μπορεί να απαλύνει τους πόνους της ψυχής … θα ανακαλύψετε όμως ότι χρειάζονται χρόνια» . –William Shakespeare–

Η συναισθηματική πληγή της προδοσίας!

Η αθανασία και η προδοσία μας βλάπτουν περισσότερο όταν επηρεάζουν τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας περιβάλλουν ως σύντροφοι, φίλοι, ή μέλη της οικογένειάς μας. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε αισθανόμαστε διάφορα συναισθήματα όπως μίσος, αδυναμία και θυμό.

Είναι επίσης πολύ οδυνηρό (και δυστυχώς πολύ συνηθισμένο) κάποιος να κάνει κάτι για χάρη μας μόνο και μόνο διότι περιμένει αντάλλαγμα. Αυτός ο τύπος συγκλονίζει τα πρότυπά μας και βυθίζει τον συναισθηματικό μας κόσμο σε πραγματικό χάος. Ωστόσο, ακόμα κι αν η πλάνη αυτή μας πονάει βαθιά στην καρδιά μας, δεν έχει νόημα, διότι την ώρα που μας τραυμάτισε, μας άλλαξε και τον τρόπο ύπαρξής μας και μας οδήγησε να συμπεριφερόμαστε άσχημα με τους άλλους, λόγω εκδίκησης ή καταστροφής.

Όσο απίστευτη κι αν φαίνεται, αυτή η αντίδραση είναι πολύ κοινή, όταν η «συναισθηματική πληγή» είναι ακόμη ανοιχτή και μολυνθεί.

Με τον ίδιο τρόπο, δεν πρέπει κανείς να κρύβεται πίσω από μια πανοπλία για να αντιμετωπίζει την κοινωνία και τον περίγυρό του. Αρκεί απλώς να προστατευθεί από το πρόσωπο που προέβη στην πράξη της προδοσίας.

Πώς ξεπερνάει κανείς το ψέμα, την προδοσία και την εξαπάτηση!

Η ασφάλεια, η ειλικρίνεια και η πίστη στις σχέσεις μας αποτελούν βασικό πυλώνα για την ανάπτυξή μας. Ωστόσο, οι αμφιβολίες, ο φόβος και το ψεύδος μας βλάπτουν, μας καίνε και μας καταστρέφουν … τίποτα περισσότερο. Έτσι, αν η δυσπιστία έχει ριζώσει μέσα μας, μπορούμε όλοι το ξεπεράσουμε. Είναι φυσιολογικό ότι σε τέτοιες καταστάσεις, η αμφιβολία μεγαλώνει μέσα μας μαζί με τον φόβο. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να είναι λόγος να είμαστε δύσπιστοι απέναντι στους άλλους.

Με άλλα λόγια, είναι πιθανό να βρεθούμε σε μια τέτοια ανεπιθύμητη κατάσταση αρκετές φορές στη ζωή μας, γι ‘αυτό πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι μια ευκαιρία για μας να ωριμάσουμε ως άτομα και να επιλέγουμε καλύτερα τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.

Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ. share24