Μελίνα Κανά: «Μέσα μου έχω όλες τις ηλικίες». Μια συγκλονιστική ανάρτηση για την 52χρονη ερμηνεύτρια

Είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Είχα πόνους. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό όταν αρρωσταίνω θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω απ΄ την κατάσταση.Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δε μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω.

Αναμετρήθηκα με τον θάνατο. Γύρισα και είπα στον εαυτό μου:«Είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα: «Εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή».

Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα.Άλλαξα τις συνήθειές μου. Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου, να γυμνάζομαι.

Έκοψα τα ξενύχτια δίχως λόγο. Μου αρέσει η μέρα, ίσως γιατί δεν την χάρηκα αρκετά…
Είπα “Γιατί σε εμένα” γιατί ήταν πολύ ξαφνικό. Ήταν η πρώτη αντίδραση μου. Μετά είπα ένα πολύ πιο σοβαρό “γιατί” για να ανακαλύψω την αιτία που με οδήγησε εκεί. Θεωρώ ότι ήταν η απολυτότητα και η τρομερή αυτοπεποίθηση της δύναμης που είχα πιο νέα η οποία με οδηγούσε στο να κάνω ακραία πράγματα. Έφερνα τον εαυτό μου στα όρια πολλές φορές. Δεν με προστάτευα. Πολλές φορές ξεπερνούσα τα όρια μου. Η δουλειά μου με κούραζε και εγώ δεν σταματούσα. Ήθελα ταυτόχρονα να είμαι και στους άλλους τομείς της ζωής μου εντάξει, να μην είμαι απούσα. Δε μετανιώνω όσα και αν βίωσα, γιατί είχα μια γεμάτη ζωή.

Έχω αισθανθεί πολλές φορές την εύνοια του Θεού, παρόλο που πολλές φορές δεν την αξίζω Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη. Ξεφεύγω, παρασύρομαι, ξεχνιέμαι.Επειτα από όσα έζησα ολοκληρώθηκα ως προσωπικότητα. Ανακάλυψα μέσα μου ένα κομμάτι μου πολύ ισχυρό θέλησης, μη παραίτησης και εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Όταν είμαστε νέοι, είμαστε απόλυτοι.Αγαπώ τώρα πια περισσότερο τη Μελίνα και την προσέχω πιο πολύ. Την φέρνω στην τάξη. Της τραβώ το αυτί. Λέω “Φτάνει. Ξεκουράσου τώρα”.

Το μεγάλο μάθημα ζωής;

Ξαφνικά ένιωσα πολύ πρόσκαιρη. Ότι μπορεί σε ένα φύσημα του αέρα να φύγω από αυτόν τον κόσμο. Άρχισα λοιπόν, να εκτιμώ μικρά πράγματα, να μην πολυασχολούμαι με αυτά που με ενοχλούν, να μην πληγώνομαι και να μην απογοητεύομαι πολύ. Να δέχομαι τους άλλους όπως είναι, χωρίς να θέλω να τους διορθώσω. Γιατί μάλλον δεν θέλουν να διορθωθούν οι άνθρωποι.Όταν ήμουν νεότερη με «έτρωγε» αυτό: Να διορθώσω τα κακώς κείμενα. Τώρα πια, με ενδιαφέρει να τα «χωρέσω» τα κακώς κείμενα.

Το πραγματικό μου όνομα είναι Μαρία Κανατά. Μελίνα με φωνάζουν από παιδί. Το «Κανά» ήταν ιδέα του Νίκου Μαμαγκάκη. Μου είπε πως όταν θα γράφουν το όνομά σου στα κεφαλαία, θα το διαβάζουν «κανάτα». Αυτό ήταν ένα πολύ λογικό επιχείρημα και με έπεισε.

Υπήρξα πολύ τυχερή που γνώρισα στο ξεκίνημά μου τον Νίκο Παπάζογλου. Ήμουν εικοσιδύο χρονών. Με πήρε μαζί του σε μία καλοκαιρινή περιοδεία. Ήταν το βάπτισμα του πυρός στη μουσική. Βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σε μεγάλο κοινό, συνεργαζόμενη με ένα σπουδαίο καλλιτέχνη. Τον θαύμαζα πολύ. Για εμένα ήταν σχολείο.

Έπειτα συνεργάστηκα με το Μαμαγκάκη. Είναι τύχη και τιμή για έναν νέο άνθρωπο να συνεργάζεται με ένα τόσο σημαντικό συνθέτη.

Ελάχιστοι γνώριζουν ότι η Λιζέττα Καλημέρη είναι αδελφή μου. Είμαι πιο μεγάλη! Η Λιζέττα πήγαινε ακόμη σχολείο όταν ξεκίνησα να τραγουδώ.

Έχω μία κόρη 25 χρονών. Νομίζω ότι τα έχω καταφέρει.σαν μαμά.

Η πρώτη μου εμφάνιση ήταν στη μπουάτ «Πλατώ» στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε η βραδιά και νόμιζα ότι δεν θα το ξανακάνω ποτέ. Είπα «άντε να πάω σπίτι μου, τελείωσε και αυτό». Είχα τόσο άγχος που ήθελα να περάσει η βραδιά και να πάω σπίτι μου να ησυχάσω.
Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή λέω «Θέε μου βοήθα με να πάει καλά αυτή η βραδιά, να είμαι καλή» και ξεκινάω… Μου αρέσουν οι μουσικές σκηνές, γιατί μπορούμε όλοι μαζί να γίνουμε μια παρέα. Οι μεγάλοι χώροι εξαφανίζουν την ατομικότητα.

Υπάρχουν στιγμές που πάνω στη σκηνή εσωστρέφομαι. Με παρασύρει το τραγούδι και μπαίνω στον δικό μου κόσμο. Αλλά αυτό διαρκεί μικρές στιγμές, μετά επανέρχομαι. Αλλάζει το τραγούδι, ξαναρχίζει η επικοινωνία με τον κόσμο.

Προσωπικά, νομίζω ότι το τραγούδι με έχει βοηθήσει πολύ να καλυτερεύσω ως άνθρωπος. Δεν ξέρω αν έκανα κάποια άλλη δουλειά πως θα ήταν η σκέψη και η ιδιοσυγκρασία μου και πώς θα είχε εξελιχθεί ο χαρακτήρας μου, αλλά τα βασικά μου στοιχεία επειδή τα θυμάμαι από την εφηβεία μου, παραμένουν ίδια. «Φευγιό», «ιδιοτροπία», «μοναχικότητα»… Όλα τα είχα από παιδί.
Τραγουδώ από τα 23 μου χρόνια. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και ικανοποιημένη από αυτά που έχω κάνει, δεν αισθάνθηκα ότι πρόδωσα κάτι. Ήμουν πάντα συνεπής σε αυτά που ήθελα και τυχερή. Τα τραγούδια που είπα, τα επέλεξα εγώ.

Τα «όχι» που είπα ήταν με πλήρη συνείδηση και περισσότερα από τα «ναι».

Και ήμουν τυχερή γιατί μου έτυχαν καλά τραγούδια που τα αγάπησε ο κόσμος και αντέχουν ακόμη στον χρόνο. Πιστεύω ότι αν ξεκινούσα τώρα στο τραγούδι, τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα για ΄μενα.

Εξ ολοκλήρου όχι, δεν τον έχω αγαπήσει τον εαυτόν μου. Έχω κάτι πλευρές στον χαρακτήρα μου που είναι απαίσιες. Αλλά και πλευρές που είναι αξιαγάπητες. Είμαι βέβαια της άποψης ότι ο άνθρωπος που έχει μεγάλα ελαττώματα συνήθως έχει και μεγάλα προτερήματα. Μου αρέσει να περνώ αρκετές ώρες με τον εαυτό μου. Θα έλεγα ότι μου αρέσει περισσότερο από το να βρίσκομαι με παρέες. Ξέρω τι έχω, ξέρω τι είμαι και δεν νομίζω να διεκδικώ κάτι τώρα πια. Όταν έπρεπε όμως, διεκδίκησα όσα ήθελα και μάλιστα με τη γροθιά στο μαχαίρι.

Μέσα μου νιώθω αιώνια. Μέσα μου έχω όλες τις ηλικίες. Είμαι και παιδί και υπερήλικας και μεσήλικας και αρχέγονη και καινούργια.

Η βιολογική μου ηλικία είναι 52 ετών. Έχω συμβιβαστεί εντελώς με τον χρόνο, ξέρω ότι δεν μπορώ να τον νικήσω. Απλά πόσο «τοπ» μπορείς να είσαι στα 52 σου; Εκεί θέλω να πάω. Δεν θα προσποιηθώ την 25άρα, νευριάζω όταν βλέπω μεγάλους ανθρώπους να νεανίζουν άγαρμπα.

Το πιο ακραίο που έχω κάνει για τον έρωτα είναι να τον απαρνηθώ.

Toν απαρνήθηκα για να μην τον «χαλάσω».

Πίστευα ότι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο αν συνεχίζαμε, θα καταστρέφαμε αυτό που νιώθαμε. Θα γινόταν κάτι άσχημο. Οπότε προτίμησα να μην έχω ούτε τη χαρά του έρωτα.

Γενικά, πιστεύω στους ιδανικούς έρωτες και τα παραμύθια. Στον καθαρό έρωτα που σε καίει και σε ξαναγεννάει. Είναι αυτός ο πραγματικός έρωτας που σου κάνει καλό και σου δίνει θετική δύναμη στη ζωή σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σέβονται τον έρωτα. Αυτό με νευριάζει. Μπαίνει ο έρωτας, που είναι ένα μυθικό πράγμα, σε μια κατάσταση κοινωνικών συμβάσεων.Είμαι απαίσια. Είμαι πολύ απαιτητική γιατί όταν ερωτεύομαι δίνω στον σύντροφό μου διαστάσεις Θεού. Τον θεωρώ τέλειο, αλάνθαστο, χωρίς ψεγάδι. Δεν είναι σωστό. Φέρει πολύ μεγάλη ευθύνη ο άλλος και εγώ πολύ γρήγορα πέφτω από τα σύννεφα. Η εξάρτηση μου λόγω του έρωτα με κάνει και νιώθω ανελεύθερη. Με ζορίζει το να θεωρώ απαιρήτητη την παρουσία κάποιου για να είμαι καλά.

Συγκρούομαι. Διεκδικώ τα θέλω μου πολύ και με ποικίλους τρόπους πολιορκίας. Αν θέλω κάτι το λαμβάνω. Δε μπορεί ο άλλος να το αποφύγει Λειτουργώ κυκλωτικά. Το θέμα είναι να βρω άνδρα να κάνει την πρώτη κίνηση. Συνήθως περιμένουν να κάνω εγώ πράγμα που δεν το επιθυμώ.

Το βιωματικό μου τραγούδι είναι ‘’Τα μεταξωτά’’.

Αυτό που εκφράζει το θέλω μου όμως είναι ‘’Το αερικό’’.

Αν θα έβαζα τίτλο στη ζωή μου θα ήταν ‘’Ταξιδεύοντας με τραγουδια’’.

Καλοκαίρι, τρεις το πρωί σε ένα beach bar. Εκείνη με μαγιό να χορεύει την τελευταία επιτυχία του Γιώργου Τσαλίκη. Είχε κέφια ο DJ. Απέναντί της ένας κύριος να την κοιτά επίμονα. Κάποια στιγμή την πλησιάζει και της κουνά αυστηρά το δάχτυλο.

«Πώς μπορείς εσύ μία καλλιτέχνης αυτού του βεληνεκούς που έχει τραγουδήσει Θεοδωράκη, που είναι της κουλτούρας, που εμφανίζεται μόνο σε επιλεγμένους χώρους Τέχνης, να χορεύεις με αυτά τα τραγούδια; Ντροπή», τόνισε και το στόμα του γέμισε.

Γυρνά λοιπόν, εκείνη και του απαντά:

«Τι θέλεις να κάνω ρε φίλε στις τρεις το πρωί σε ένα μπαρ; Να κουνιέμαι με τον “Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκι; Ντροπή”», του αντέτεινε. Η Μελίνα Κανά έχει χιούμορ…

Αποσπάσματα από:

-Provocateur.gr “Φανή Πλατσατούρα”
-m.eirinika.gr “Γιάννης Βίτσας” Καλημέρα…»

Δείτε την ανάρτηση παρακάτω