Καίτη Γκραμμά: “Επιστρέφω σπίτι μου και κλαίω…” Η εξομολόγηση για την ορμονοθεραπεία!

Όσα αποκάλυψε για την επώδυνη διαδικασία

H Καίτη Γκραμμά πήρε μια μεγάλη απόφαση στην ζωή της που της την άλλαξε ολοκληρωτικά.
Η ίδια μίλησε σε συνέντευξη της για την επώδυνη διαδικασία ορμονοθεραπείας αλλά και για την ζωή που ζει. Διαβάστε παρακάτω…

Πόσο σημαντική είναι στην εξέλιξή σου η υποστήριξη των γονιών σου;

Δεν είναι απλά σημαντική, είναι καταλυτική. Αν δεν υπήρχε η υποστήριξη από τους γονείς, δεν θα κατάφερνα ποτέ ούτε να γίνω αυτό που είμαι σήμερα σε σωματικό-ανατομικό επίπεδο, αλλά ούτε και να γίνω επαγγελματίας μοντέλο. Είμαι από τη Θεσσαλονίκη, νοικιάζω σπίτι στην Αθήνα και δεν θα μπορούσα να πληρώσω ούτε το νοίκι μου.

Η ορμονοθεραπεία είναι μια επώδυνη διαδικασία;

Προκαλεί σωματικούς πόνους και παρενέργειες: ψυχολογικές διακυμάνσεις, ανεξέλεγκτο κλάμα, εμετούς, συσπάσεις στο σώμα, πρήξιμο στο στήθος. Και οι ενέσεις είναι επώδυνες. Ουσιαστικά πρόκειται για μια διαδικασία που ακολουθείς εφ’ όρου ζωής. Όταν γίνει ο επαναπροσδιορισμός φύλου, επειδή γίνεται ορχεκτομή και φεύγει το όργανο που παράγει τις αντρικές ορμόνες στο σώμα, δεν χρειάζεσαι την ορμονοθεραπεία στον ίδιο βαθμό που τη χρειαζόσουν πριν. Παίρνεις ένα αντισυλληπτικό την ημέρα. Δεν είναι επιλογή. Είναι μια επώδυνη διαδικασία που πρέπει να περάσω για να βρω τον εαυτό μου.

Θα μπορούσες να αλλάξεις φύλο στην ταυτότητά σου και χωρίς να κάνεις επέμβαση;

Παλιότερα όχι. Μετά το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε, ναι, θα μπορούσα.

Γιατί δεν το έκανες;

Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τα στοιχεία της ταυτότητάς του πριν από την εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου. Ψηφίστηκε γιατί τα περισσότερα τρανς άτομα αποφασίζουν να μην εγχειριστούν ποτέ. Είναι λίγες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που προχωρούν σε αυτό. Με βάση τον παλιό νόμο, αν δεν εγχειριζόσουν, δεν είχες τη δυνατότητα να αλλάξεις την ταυτότητά σου. Υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν σαράντα χρόνια ορμονοθεραπεία και η ταυτότητά τους δεν είχε καμία ταυτοποίηση με την εικόνα τους. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν μια αιματηρή καθημερινότητα, χωρίς να φταίνε.

Η πολιτεία σού έλεγε «στειρώσου για να αλλάξεις ταυτότητα», πράγμα απαράδεκτο. Είχαμε κατηγορηθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για αυτό το νομοσχέδιο και κάθε χρόνο η Ελλάδα πλήρωνε πρόστιμο. Ήταν ένα θετικό βήμα το γεγονός ότι το νομοσχέδιο άλλαξε, όμως δεν είναι ακόμα 100% τέλειο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο τρόπος της διαδικασίας αλλαγής. Το νομοσχέδιο εξηγεί ότι για να αλλάξεις την ταυτότητά σου δεν απαιτείται η άδεια από κανέναν. Όποιος άνθρωπος θέλει μπορεί να δηλώσει ότι δεν αισθάνεται το φύλο που είναι και να κάνει αίτηση ώστε να γίνει διόρθωση της ταυτότητας στο επιθυμητό φύλο, χωρίς να έχει γίνει καμία επέμβαση ή ορμονοθεραπεία. Όμως πρέπει να γίνει δικαστήριο για να πάρεις τη νέα ταυτότητα – παρόλο που η απόφαση είναι δεδομένη: θα αλλάξεις φύλο στην ταυτότητα.

Ουσιαστικά μπαίνεις σε μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία και με μεγάλο κόστος, ενώ αφαιρείς την εξουσία από ένα δικαστή. Θα έπρεπε να μπορούσε να γίνει, π.χ., στο ληξιαρχείο. Κατέθεσα αίτηση στο δικαστήριο για την αλλαγή της ταυτότητας τον Απρίλιο και πήρα δικάσιμο τον Οκτώβριο, για να έχω στα χέρια μου την καινούρια ταυτότητα το Νοέμβριο. Είμαι η μοναδική περίπτωση που το χειρουργείο θα προηγηθεί της διόρθωσης ταυτότητας.

Έχοντας πια μια ευτυχισμένη ζωή, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλεις να στείλεις σε κορίτσια που ζουν κάτι αντίστοιχο;

Δεν ζω μια ευτυχισμένη ζωή. Αντιμετωπίζω δυσκολίες και υπάρχουν μέρες που επιστρέφω στο σπίτι μου και κλαίω. Είμαι σε μια διαδικασία αλλαγής. Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι το ίδιο, είτε βιώνεις κάτι παρόμοιο με εμένα είτε όχι. Να βρεις τη δύναμή σου, το σημείο αναφοράς σου. Όταν το βρεις, όσο αντίξοες και να είναι οι συνθήκες, όσο και να σου φωνάζουν ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις, εσύ θα πετύχεις.