Δανδουλάκη – Πολίτης: Αυτός είναι ο λόγος που πλέον δε λένε ούτε «καλημέρα» (Photos)

Υπήρξαν συνεργάτες για πολλά χρόνια αλλά και πολύ καλοί φίλοι.

Ο λόγος για την Κάτια Δανδουλάκη και το Χρήστο Πολίτη, οι οποίοι πλέον δεν ανταλλάσσουν ούτε μια τυπική «καλημέρα» και δεν έχουν καμία επαφή…

Αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η Κάτια Δανδουλάκη στην οποία μίλησε για τον γάμο της με τον Μάριο Πλωρίτη, αλλά και για τις σχέσεις που διατηρεί σήμερα με τον Χρήστο Πολίτη, με τον οποίο πρωταγωνιστούσαν στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1, «Λάμψη».

«Με τον Μάριο παντρευτήκαμε μέρα μεσημέρι, στις 12:00, στην εκκλησία, απέναντι από τη Ρηγίλλης. Μετά πήγα εγώ στο γύρισμα και ο Μάριος στο «Βήμα».

Το βράδυ παντρεμένοι πια εμφανιστήκαμε σε μια μεγάλη δεξίωση του Βαγγέλη Παπαθανασίου και όταν το είπαμε έγινε το θέμα της βραδιάς. Μετά τον γάμο έκανα μια σκηνή με τον Χρήστο Πολίτη για τη Λάμψη. Ήμασταν στο τελεφερίκ. Και του είπα “Χρήστο, σήμερα παντρεύτηκα”. Πολύ φίλος μου».

Ήταν πράγματι φίλος της. Όμως, αυτή η φιλία φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια και το λόγο αποκαλύπτει η ίδια η ηθοποιός.

«Δεν έχουμε επικοινωνία, όχι. Ηταν μια επιλογή του Χρήστου η απομόνωση. Επέλεξε τη μοναχικότητα και τον καταλαβαίνω απολύτως. Αποζητούσε τη μοναχικότητα και το μυαλό του και η ψυχή του».

Όπως λένε άνθρωποι από το περιβάλλον της ηθοποιού, η ίδια έκανε πολλές προσπάθειες να διατηρήσει αυτή τη φιλία και να επικοινωνήσει με το φίλο και συνάδελφο της, αλλά δεν τα κατάφερε, καθώς εκείνος δεν το επιθυμούσε.

Έτσι, πλέον οι δύο τους δεν έχουν απολύτως καμία επικοινωνία, κάτι που τα ίδια άτομα λένε ότι της έχει κοστίσει όσο κι αν η ίδια δεν θέλει να το παραδεχθεί δημοσίως.

Στη συνέχεια η ηθοποιός μίλησε και για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται η ίδια τη μοναχικότητα. «Τώρα ζω μόνη. Η ζωή μου είναι μοναχική στο σπίτι μου. Και παντρεμένοι με τον Μάριο, ο καθένας μας είχε μοναχικότητα.

Δεν ήμουν ποτέ κοσμική. Θα πάω για παράδειγμα σε ένα μεγάλο πάρτι, αλλά θα φύγω κουρασμένη και θα πάω να φάω στο σπίτι μου. Δεν μπορώ να κάνω πράγματα σε βαβούρα. Ούτε στη χαρά ούτε στον πόνο. Από μικρή.

Μοναχικότητα λοιπόν για μένα είναι η έλλειψη της ανάγκης κάποιας κολλητής παρέας. Ποτέ δεν είχα κολλητούς φίλους. Είχα πάντα ουσιαστικούς φίλους», είπε μεταξύ άλλων.

Πηγή Ciao