«Βλέπω στον ύπνο μου ότι είμαι στο γήπεδο» – Συγκλονίζει ο νεαρός Έλληνας ποδοσφαιριστής που πάλεψε με την λευχαιμία!

Για τη δύσκολη μάχη που δίνει με τη λευχαιμία και τις σκέψεις που τον βοήθησαν να βγει νικητής μίλησε ο Λεωνίδας Κουτσούκης.

Ο 22χρονος ποδοσφαιριστής της Ζακύνθου διαγνώστηκε το Μάρτιο του 2016 με οξεία λεμβοβλαστική λευχαιμία και μίλησε στην σελίδα του ΠΣΑΠ για τη μεγάλη μάχη που έδωσε, λίγες μέρες μετά το συγκινητικό μήνυμα που έστειλε μέσω του Facebook.

-Λεωνίδα καλησπέρα. Ευχόμαστε τα καλύτερα και όλοι μας χαιρόμαστε για σένα.
«Πρέπει να έχεις θετική σκέψη και καλή ψυχολογία. Είναι το Α και το Ω. Μόλις μπήκα στο νοσοκομείο, οι γιατροί μου έλεγαν να έχω καλή ψυχολογία και όλα θα πάνε καλά. Να υπάρχει ανεβασμένο ηθικό και επικοινωνία με τον κόσμο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο βοηθάει. Εμένα προσωπικά με βοήθησε πολύ ο κόσμος, με τον οποίο ερχόμουν σε επαφή. Μίλαγα κάθε μέρα για διαφορετικά πράγματα και δεν είχα το μυαλό μου στην πάθηση. Δεν το σκεφτόμουν. Το περνούσα σαν να είχα ένα κρύωμα. Έτσι δεν ξέσπαγα».

-Ο κόσμος τι σου έλεγε;
«Είχα διάφορα μηνύματα. Από ανθρώπους που μου έλεγαν ‘περαστικά’, ‘όλα θα πάνε καλά’, ‘να είσαι δυνατός’ αλλά και από εκείνους που πέρασαν ακριβώς την ίδια πάθηση με εμένα, οι οποίοι μου μετέφεραν τι θα επακολουθήσει.

Τη διαδικασία που έπρεπε να γίνει. Ότι χρειάζεται υπομονή και αν έχω θετική σκέψη, όλα θα πάνε καλά. Με άλλους μίλαγα και για το ποδόσφαιρο. Το έβλεπα σαν κάτι που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Υπήρχαν πολλά μηνύματα στήριξης και αγάπης. Ότι όλα θα πάνε καλά και τους ευχαριστώ όλους.

Ό,τι πρόβλημα υγείας και να μας παρουσιαστεί, πρέπει το αντιμετωπίσουμε. Στη ζωή δεν πρέπει να τα παρατάς, αλλά να δίνεις τη μάχη μέχρι τέλους. Να έχουμε στο μυαλό μας ότι όλα θα πάνε καλά».

-Σου λείπει η μπάλα;
«Πάρα πολύ. Δεν φαντάζεσαι πόσα όνειρα έχω δει ότι είμαι στο γήπεδο με την ομάδα μου και μόλις ο αγώνας είναι έτοιμος να αρχίσει, εγώ δεν ξεκινάω. Αυτό το όνειρο το έχω δει πολλές φορές. Σαν να είμαι τραυματίας και κάνω κύκλους γύρω γύρω. Στο επόμενο όνειρο που θα δω, ελπίζω να κάνω κανονικά προπόνηση».

-Υπήρξαν άνθρωποι που σου συμπαραστάθηκαν, χωρίς να το περιμένεις;
«Πάρα πολλοί. Δεν φαντάζεσαι… Υπάρχει κόσμος που δεν θέλουν να φανούν καθόλου, αλλά με βοήθησαν λες και ήταν συγγενείς μου. Άνθρωποι που δεν με γνώριζαν καν, αλλά μόλις το έμαθαν έκαναν ότι μπορούσαν. Ηθικά και οικονομικά.

Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Όπως τους διεθνείς μας, οι οποίοι αυτές τις ημέρες έχουν κρίσιμα ματς με την Κροατία. Τους εύχομαι κάθε επιτυχία».

Έτσι δημιουργούνται οι αρρώστιες. Από την κακή ψυχολογία. Χρειάζεται θετική σκέψη. Να ζούμε τη κάθε μέρα ευχάριστα».