Σεισμός στην Αττική: Τα λόγια του Παΐσιου δίνουν την “ημερομηνία” – Το ρήγμα δεν είναι στην Πάρνηθα αλλά στο…

– Ποιο το ρήγμα που απειλεί πραγματικά την Αττική με μεγάλο σεισμό
– Τι είχε προφητεύσει ο Άγιος Παΐσιος…
Κι όμως ο εφιάλτης του Λεκανοπεδίου, δεν είναι το μικρό ρήγμα της Πάρνηθας που έδωσε τον σεισμό 5,9 Ρίχτερ του Σεπτεμβρίου του 1999, αλλά το ρήγμα των Αλκυονίδων στον Κορινθιακό Κόλπο που δείχνει διάθεση να «ξυπνήσει» εσχάτως».

Ο ισχυρός σεισμός 6,7 Ρίχτερ της 24ης Φεβρουαρίου 1981 με επίκεντρο της Αλκυονίδες, καθώς και ο μεγαλύτερος του μετασεισμός της 4ης Μαρτίου 6,4 Ρίχτερ, προκάλεσαν καταστροφές σε Κορινθία, Βοιωτία, Αττική, Εύβοια και Φωκίδα.

Το Λουτράκι, τα χωριά Περαχώρα, Πίσια, Πρόδρομος των Γερανείων έπαθαν μεγάλες ζημιές από τον κύριο σεισμό ενώ τα χωριά Πλαταιές και Καπαρέλι στην Βοιωτία από το μετασεισμό.

Κατέρρευσαν δεκάδες κτίρια, το Λουτράκι τουριστικά πήγε 20 χρόνια πίσω και ποτέ δεν ανέκτησε τον προηγούμενο χαρακτήρα του, σκοτώθηκαν 20 άνθρωποι και τραυματίστηκαν δεκάδες. 85.000 κτίρια περίπου υπέστησαν βλάβες (22.554 κτίρια μη επισκευάσιμα).

Παρατηρήθηκαν σε διάφορα μέρη φαινόμενα ρευστοποίησης, πτώσεις βράχων καθώς και ασθενές θαλάσσιο κύμα βαρύτητας.

Κατά μήκος των νοτίων ακτών του κόλπου (περιοχή Περαχώρας) εντοπίστηκε μετά τον κύριο σεισμό επιφανειακή εκδήλωση του σεισμογόνου ρήγματος, μήκους 15km.

Μετά το μετασεισμό της 4ης Μαρτίου παρατηρήθηκε επιφανειακή εκδήλωση του σεισμογόνου ρήγματος κοντά στις βορειοανατολικές ακτές του κόλπου, μήκους 15km και μέσης πτώσης 60cm.

Ιδιοκτήτης περιστεριών από τη Δωρίδα δήλωσε ότι, ενώ τα περιστέρια μαζεύονταν συνήθως στη στέγη τους κάθε σούρουπο, εκείνη την ημέρα δεν έμπαιναν στη στέγη τους και άρχισε ο ίδιος στις 9 το βράδυ να τα βάζει στις φωλιές τους και 2 ώρες αργότερα έγινε ο σεισμός.

Στο Λουτράκι και την Περαχώρα τα σκυλιά αλυχτούσαν δύο ώρες πριν τον σεισμό. Μια τεράστια λάμψη βγήκε από τα Γεράνεια στη νότια άκρη τους, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες κατά την διάρκεια του σεισμού.

Από τότε οι Αλκυονίδες «στοιχειώνουν» την Αττική. Υπολογίζεται ότι η περιοχή δίνει έναν μεγάλο σεισμό κάθε 30-40 χρόνια.

Ύστερα από δεκαπέντε χρόνια από το φονικό σεισμό της Αθήνας που άφησε πίσω του 143 νεκρούς, 1600 τραυματίες και περισσότερους από 50.000 άστεγους η επιστημονική γνώση που πήραν οι σεισμολόγοι και οι ειδικοί τόσο σε επίπεδο αντισεισμικού σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο γνώσης ήταν σημαντική αλλά αυτά που έπραξαν πολύ λίγα ώστε να περιοριστεί ο σεισμικός κίνδυνος της χώρας.

Περιοχές όπως είναι ο Κορινθιακός κόλπος με το ρήγμα των Αλκυονίδων ή το ρήγμα της Αταλάντης στη Θήβα, μπορούν να δώσουν ανά πάσα στιγμή κάποιο ισχυρό σεισμό, αλλά και περιοχές στη χώρα όπου το μέγεθος που μπορούν να δώσουν φτάνει ακόμη και τα 6 ή 6,5 Ρίχτερ, όπως είναι το Ιόνιο και συγκεκριμένα από το νότιο τμήμα της Κέρκυρας μέχρι νοτίως της Κεφαλονιάς, εκεί δηλαδή που εκτείνεται το επονομαζόμενο «Ελληνικό τόξο».

Εκεί που δίνουν μεγάλη προσοχή οι επιστήμονες είναι στο σεισμικό τόξο που εκτείνεται από τις Αλκυονίδες στον Κορινθιακό κόλπο, πηγαίνει προς τη Θήβα και καταλήγει στο νότιο Ευβοϊκό.

Ο σεισμός του 1999 εντάσσεται στο τεκτονικό σύστημα που περιλαμβάνει τον Κορινθιακό κόλπο και την προς την Αττική επέκτασή του.

Δέκα ισχυροί σεισμοί έγιναν στο σύστημα αυτό στα τελευταία 100 χρόνια που από δυτικά προς ανατολικά είναι: 1909 και 1995 Αίγιο, 1965 Ερατινή, 1992 Γαλαξίδι, 1970 Ιτέα, 1981 Αλκυονίδες, 1928 Κόρινθος, 1914 Θήβα, 1999 Πάρνηθα, 1938 Ωρωπός.

Η μετασεισμική επιφάνεια του 1999 καλύπτει τις δυτικές και νότιες συνοικίες του πολεοδομικού συγκροτήματος των Αθηνών και γι’ αυτό οι μετασεισμοί γινόντουσαν αισθητοί κυρίως σ’ αυτές τις περιοχές.

Υπάρχει ένα σεισμικό το τόξο από τις Αλκυονίδες που πηγαίνει προς τη Θήβα και φθάνει μέχρι τον Ωρωπό το νότιο Ευβοϊκό. Αυτό το τόξο που έχει μήκος περίπου 60 χλμ και οριοθετεί προς τα βόρεια και βορειοδυτικά την Αττική έχει δώσει κατ’επανάληψη σεισμούς στην Αττική.

Αυτό το σεισμικό τόξο είναι που κατά τη γνώμη μου πρέπει να μελετηθεί περισσότερο. Δεν έχουμε ενδείξεις ότι θα δώσει σεισμό δεν υπάρχει καμία ένδειξη τώρα αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα και μελέτη για να δούμε ακριβώς τις ιδιότητες των σεισμών που έχει δώσει στο παρελθόν.

Από εκείνο το τόξο μπορούμε να έχουμε σεισμούς μέχρι 6,7 και 6,8 Ρίχτερ όπως το 1981.

Τι σημαίνουν όλα αυτά: ;Eχει περάσει αρκετός καιρός και έχει συσσωρευθεί τεράστια ενέργεια στον Κορινθιακό. Και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα…

«Θα πρέπει να τονιστεί ότι σήμερα δεν υπάρχει η επιστημονική γνώση να ξέρουμε με την επιθυμητή ακρίβεια το πού και πότε θα γίνει σεισμός. Γνωρίζουμε όμως με αρκετή ακρίβεια τις αναμενόμενες βλάβες σε επίπεδο 50ετίας στον ελληνικό χώρο και η γνώση αυτή έχει ενσωματωθεί στους ισχύοντες αντισεισμικούς κανονισμούς. Άρα υπάρχει επαρκής προστασία από τους ισχυρούς σεισμούς, αρκεί να χτίζουμε σπίτια με τη σωστή αντισεισμική προστασία» διευκρινίζει ο κ. Παπαζάχος.

Στις σεισμογενείς περιοχές της Ευρώπης, που μελλοντικά δεν αποκλείεται να βιώσουν τις καταστροφικές συνέπειες φονικών σεισμών της τάξης των 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ανήκει η Ελλάδα, σύμφωνα με επιστημονικό άρθρο που δημοσίευσε η γαλλική εφημερίδα «Le Monde»!

Στο άρθρο που φέρει τον τίτλο «Des Seismes Sans Precedent Historique Sont Possibles En Europe: Σεισμοί χωρίς ιστορικό προηγούμενο είναι πιθανοί στην Ευρώπη» φιλοξενούνται οι πρώτοι χάρτες με τις σεισμογενείς περιοχές όλης της Ευρώπης, όπως αυτοί δημιουργήθηκαν από πενήντα επιστήμονες, μεταξύ των οποίων διακεκριμένοι σεισμολόγοι και μηχανικοί…

Σύμφωνα με όσα τονίζει στο δημοσίευμα ο Pierre Le Hir, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Ιταλία είναι οι χώρες που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, καθώς δεν αποκλείεται να βιώσουν σεισμούς ανάλογου μεγέθους με αυτόν που σημειώθηκε τον Μάρτιο του 2011 στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, του σεισμού του Τοχόκου και του τσουνάμι που ακολούθησε, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 19.000 άνθρωποι.

Συγκλονίζουν τα λόγια του Άγιο Παΐσιου για τις «δύσκολες μέρες» που έβλεπε να έρχονται

Μετά τους φόβους των επιστημόνων και τους μεγάλους σεισμούς, όπως στη Λέσβο και την Κω, έρχονται στην επιφάνεια και τα λόγια του αγιορείτη μοναχού που συγκλονίζουν:

«Σήμερα είναι καιρός να ετοιμασθούν οι ψυχές, γιατί, αν συμβεί κάτι, δεν ξέρω τι θα γίνει.

Είθε να μην επιτρέψη ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάη να σώση τον εαυτό του και θα τραβήξη την πορεία του.

Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ο Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα.

Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Εμένα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν. Γιά να μην πω βράδυα, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν. Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευθήτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε.

– Αν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σε δύσκολα χρόνια, τι θα κάνει;
– Άρχισε τώρα να κάνεις πρώτα υπακοή, να απόκτησης διάκριση, και τότε θα δούμε. Γι’ αυτό είπαμε να κόψουμε τα κουσούρια πρώτα. Αν έχη κανείς κουσούρια, δεν θα τα βγάλη πέρα. Αν τώρα γκρινιάζη για όλα και νομίζη ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οι άλλοι είναι χάλια, τότε…; Κοιτάξτε να διορθωθήτε, για να δικαιούσθε την θεία βοήθεια.

Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιο δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τα …; φρούτα· δεν ωρίμασαν. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τι θα είστε; Όχυρο. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορήτε να βοηθάτε και πιο πέρα.

Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Καί ξέρετε τι κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχη ανάγκη από λαικούς;

Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος να ξεπεράση μια δυσκολία. Να ετοιμασθή, για να μην τον στενοχωρήση η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάση στην άρνηση. Θα έρθη εποχή που θα ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θα υποφέρουν.

Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και να διψάσουμε, πρέπει να διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία. «Ο,τι δεν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πω, το κάνω τώρα ακουσίως, για να καταλάβω τι θα πη καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου».

Αλλά ο καημένος ο κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο να εφευρίσκουν βόμβες που να σκοτώνωνται οι άνθρωποι και να μην καταστρέφωνται τα κτίρια, τι να πω; Όταν είπε ο Χριστός «μια ψυχή αξίζει όσο ο κόσμος όλος»[1], και αυτοί έχουν τα κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!

– Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, για ο,τι μας περιμένει.
– Αυτός ο φόβος μας βοηθάει να γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει να χαίρεται κανείς γι’ αυτήν την κατάσταση που περιμένουμε, άλλα να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό. Δηλαδή
δεν θα περάσουμε μια κατοχή ενός Χίτλερ η ενός Μουσολίνι, άλλα θα δώσουμε εξετάσεις για τον Χριστό.

Δεν είναι ότι θα έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θα νικήσουμε. Τώρα ο αγώνας θα είναι πνευματικός. Θα παλέψουμε με τον ίδιο τον διάβολο. Ο διάβολος όμως δεν έχει καμμιά εξουσία, αν δεν του δώσουμε εμείς εξουσία.

Τι να φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ η Μουσολίνι, ήταν άλλο. Να μην υπάρχη φόβος. Να χαιρόμαστε που η μάχη είναι πνευματική.

Εάν ζείτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θα δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρεις ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι που να σκέφτονται τον πόνο των άλλων και να προσεύχονται, είναι πνευματικό οχυρό.»