Το παιδί μου έπασχε από λευχαιμία και ο πατέρας του, μας χτυπούσε στο νοσοκομείο. Τσιγκουνιά και ξύλο…

Όμορφα χρόνια,ανέμελα…μέχρι τα 18 …Τότε που τον γνώρισα… Τσιγκούνης -ούτε ένα τόσο μικρό δωράκι,αλλά και στα αισθήματα-…Νευρικός -βρισιές, άσχημες βρισιές και ξύλο-…

Ήξεραν οι δικοί μου,ήξεραν με τι οικογένεια θα έμπλεκα αλλά εγώ εκεί,βράχος!!

Μέχρι και τον πατέρα μου κάλεσε- αυτός και ο πατέρας του – μια και είχε πει πως αν μπορέσει θα του πάρει ένα αμάξι… εε λοιπόν το απαίτησαν μέσα σε κάτι μήνες…!!! Πόσο μετανιώνω που δεν τον άκουσα τότε… -πάμε παιδί μου να φύγουμε, αυτοί σε θέλουν μόνο για ότι έχεις, μου είπε κλαίγοντας..

Σκεφτόμουν-με το χαζό μυαλό μου- θ’αλλάξει,όταν παντρευτούμε θ’αλλάξει…!!!Μας έβλεπα αγκαλιά στην τηλεόραση,πιασμένους χέρι χέρι στη βολτούλα…πόσο έξω έπεσα…πόσο έξω…

Τη νύχτα που γυρίσαμε από τον γάμο-παρωδία…ούτε μια αγκαλίτσα,μόνο καθόταν μέχρι το πρωί και μετρούσε τα χρήματα που βγάλαμε από το γάμο,σαν να μην υπήρχα καν!!Δούλευε,δεν έπινε,δούλευα κι εγώ και του τα ακουμπούσα με αποτέλεσμα να μην έχω να πάρω ένα περιοδικό την εβδομάδα..όταν του έλεγα να μου το πάρει απαντούσε -αν θέλω… ε !!τις περισσότερες φορές δεν ήθελε…!!

Ότι βγάζαμε,τα έβαζε στην τράπεζα(ακόμα και σήμερα τα έχει και πολύ περισσότερα..)Ρούχα δεν αγόραζε (η μαμά μου του έπαιρνε) ένα γλυκό ποτέ δεν κρατούσε στο σπίτι,ούτε καν πρώτης ανάγκης πράγματα…Στο σούπερ μάρκετ; Να βρίζει,να μου φωνάζει,να φεύγει γιατί στο χαρτάκι έγραφα 2 και πήρα 3 χαρτοπετσέτες ή γιατί πήρα κάτι για το σπίτι που δεν έγραφα!! Αν έβαζα δε και κάνα πατατάκι στο καρότσι ή καμμιά καραμέλα… χαμός…!!

Ξύλο… πολύ ξύλο και χωρίς λόγο…σπασμένες πόρτες για να μπει μέσα…Όμως δεδομένη η Κατερίνα … εκεί,δεδομένη…

N0σοκομείο,ναι το είχα »επισκεφτεί» και αυτό … έπεσα,έλεγα από ντροπή.Κάποια στιγμή τα έμαθαν οι δικοί μου… Χώρισε,χώρισε τον τώρα πριν κάνετε παιδιά.και η απάντησή μου..- τι θα κάνω εγώ χωρίς τον Σ; Μια κοπελίτσα στα 22 …Στο μεταξύ έμπλεξε με το »στοίχημα» … εξάρτηση.. έφευγαν πολλά χρήματα εκεί,κι εκείνος άφαντος με το που ξυπνούσε το μεσημέρι… Ψιλο-έκλεβε προιόντα από τη δουλειά του πατέρα μου.. έκανε παρανομίες.. για το στοίχημα και την τράπεζα…

Περνάνε τα χρόνια έτσι… μένω έγκυος.. 7 μηνών με είχε ρίξει κάτω,με χτυπούσε και σχεδόν λιποθύμησα… το λάθος μου; Που του ζήτησα να μείνει ένα απόγευμα μαζί μου… δεν άντεξα,πήγα σε ψυχολόγο… στην αρχή δε με πίστευε.. με χίλια παρακάλια ήρθε κι εκείνος μια φορά μαζί μου… του είπε ο ψυχολόγος πως κάποια στιγμή θα ξυπνήσω και θα φύγω,όμως ο Σ. μπροστά μου του είπε -Σιγά.αυτή με αγαπάει..! Το δεδομενάκι!! Κάνω τον γιο μου στα 28.. ξύλο και στο μικρό επειδή του ζητούσε μια βόλτα με το αμάξι,επειδή του ζητούσε να μείνει μια φορά στο σπίτι… έμπαινα στη μέση,έβριζε,χτυπούσε και μένα γιατί λέει εγώ έλεγα στο παιδί να του ζητάει τέτοια πράγματα!!

Χώρισα για 6 μήνες.. όπου γυρνούσα κι όπου κοιτούσα εκείνον έβλεπα.Τα ξαναβρήκαμε,θα αλλάξει,έλεγε…χα!

Μένω έγκυος στην κόρη μου.. 40 μερών γεννημένη, μάθαμε πως ο γιος μου πάσχει από λευχαιμία.Έχασα τον κόσμο,τη γη κάτω από τα πόδια μου… Το παιδί μου… Λιποθυμίες,φόβος,τρόμος,τρέλλα…Τώρα είναι καλά όμως πέρασε πάρα πολλά… ακόμη και μέσα στο νοσοκομείο το χτύπησε μια φορά… εμένα πολύ περισσότερες…Έπαιρνα το μωρό και μέναμε μέρες εκεί… ήρεμα χωρίς εκείνον… Οι γιατροί,οι νοσοκόμες; Ο καλύτερος μπαμπάς έλεγαν που πέρασε ποτέ από εδώ !!!

Είχα τον πόνο του παιδιού μου, είχα και αυτόν… εκεί που καθόμουν έδινε μια στην καρέκλα και με έριχνε κάτω.Έγινα δυνατή…ο Θεός με βοήθησε και μπόρεσα να τον βγάλω από τη ζωή μας… μόνη βοήθεια,οι γονείς μου…σιγά που θα έδινε διατροφή,σιγά που θα ξόδευε τα χρήματά του για τα παιδιά!!!Πόσες φορές έχω πει το τετριμμένο… ας είχα τότε το μυαλό που έχω τώρα.Τώρα πια έχω πάρει τη ζωή στα χέρια μου,πάλεψα με τους δαίμονες μου και τους νίκησα,έχω τα παιδιά μου που υπερ-αγαπώ!!! Είμαι μαμά όμως έχω ξεχάσει πως είμαι και γυναίκα..Άσχημο πράγμα η μοναξιά…μεγάλα τα παιδιά μου,16 και 19 έχουν τις παρέες τους,κι εγώ πολλές φορές μόνη σπίτι να μιλώ με …τους τοίχους…

Είχα κάνει 2-3 δεσμούς..πολύ αργότερα από τον χωρισμό μου.. είχα βγει με έναν κύριο πριν 2 χρόνια για 5 ραντεβού…του μίλησα για μένα,του άνοιξα την ψυχή μου,δε με πίστεψε…Θα ήθελα να μην είμαι μόνη,να είχα έναν άνθρωπο να ζήσω μαζί του τα απλά καθημερινά που δεν έζησα.Είναι τόσο απλό και συγχρόνως τόσο δύσκολο αυτό όμως… κι ας έχω μέσα μου να προσφέρω πολλά…

-Έχω χιούμορ(η άμυνα και η δύναμή μου)

-Αγαπώ τους ανθρώπους και όπου μπορώ να βοηθήσω αντλώ μεγάλη χαρά..

-Δεν μαγειρεύω πολύ καλά όσο κι αν προσπαθώ!! τα παιδιά με δουλεύουν,-κάποτε θα μάθεις,μαμά,μου λένε!!

-Δε συμπαθώ καθόλου τις δουλειές του σπιτιού,προτιμώ να είμαι με την κολλητή μου,να μιλάμε και να γελάμε,μια και οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν..!

Ένας απλός συνηθισμένος άνθρωπος με όρεξη για ζωή παρ’όλα τα ζόρια της εποχής…

Σας ευχαριστώ

Κατερίνα 44 – Ρέθυμνο

[singleparent.gr]