Τι εντόπισε ο Λιαντίνης στον Ταΰγετο; – Τί εμφανίζεται το πρωί στην υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου;

Φυσικά, ο Λιαντίνης δεν είναι νεκρός, αλλά όντως άφησε πίσω το σώμα του σε μια σπηλιά στον Ταύγετο…
Τώρα είναι αλλού και η μελέτη του Λιαντίνη, βάσει της ειδικής οικολογικής του έρευνας (και ας μην ξεχνάμε τη σχέση του ιστορικού ονόματός του με την ιερή λέξη Λιάντη), για την Υποχθόνια, τον Κόσμο των Αθανάτων, και για τον ψυχικό νεραϊδιακό κόσμο, είναι ένα φαεινό παράδειγμα των σχέσεων της ψυχοστατικής συγκεκριμένων γεωγραφικών σημείων και των μυστηρίων τα οποία συμβαίνουν δια της μεταλλάξεως της ανθρώπινης υπόστασης στα σημεία αυτά, (και πολλά θα βρει κανείς αν διαβάσει προσεκτικά τα βιβλία του Λιαντίνη).

Βρίσκεται εις το χείλος του θανάτου, βρίσκεται στο μέσο ενός άξονα εκεί (μετά από την μελέτη που αυτός είχε κάνει), είναι ένας άξονας των δύο κόσμων, που υπάρχει στον Ταΰγετο. (το μέρος στο οποίο είχε πάει είναι το ιερό όρος της Ταϋγέτης, που είναι μία από τις 7 κόρες του Άτλαντα).

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα τα τοπωνύμια της επιφάνειας αναφέρονται στον άλλο κόσμο, όταν π.χ. λέμε «οι Δελφοί», οι αληθινοί Δελφοί δεν είναι εδώ, είναι αλλού, αυτοί που ξέρουμε είναι ένα είδωλό τους, ή πχ η Αθήνα, ή η κάμινος όπως τη λέγανε στην αρχαιότητα, δεν είναι αυτή η αληθινή Αθήνα, εκείνη βρίσκεται εντός του άλλου κόσμου και αξονικό σημείο επαφής των δύο πόλεων είναι ο βράχος της Ακρο – Πόλεως.

Ο Λιαντίνης εντόπισε κάποιον άξονα ανάμεσα στους δύο κόσμους, (η περίπτωση Λιαντίνη είναι μια υπόθεση που όποιος την ψάξει βαθιά θα βρεθεί προ μεγάλων εκπλήξεων). Το ιερό όρος Τάλετον (το όρος Ταϋγέτη), βρίσκεται σε μία ρυμοτομία και διαρρύθμιση που για να τη μετρήσει κάποιος, ορθο-γραφικά, αριθμο-σοφικά, μαθη-ματικά, χαρτο-γραφικά, πρέπει να πάει στον ιερό του Αμύκλέου Απόλλωνος, στις Αμύκλες, και να οριοθετηθεί σε σχέση με την πυραμίδα του Ταύγετου. Ακριβώς στις 4.04 το πρωί, κάθε μέρα, αντανακλούνται οι πέντε πυραμίδες, της Αιγύπτου στο δέλτα του Ταϋγέτου, στο ναό Μίθρα του άρματος του ήλιου, που βρίσκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου και σήμερα λέγεται Άη Λιας, είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο το οποίο μπορεί να το δει ο καθένας αν βρεθεί εκεί εκείνη την ώρα, μόνο που δεν πάει κανένας εκεί (το φαινόμενο μας θυμίζει ίσως τους λεγόμενους «Δροσουλίτες»).

Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται μια αλλοχρονική θέση των δύο αξόνων του Νοήμονος Συμπαντικού Οργανισμού (για τον οποίο θα μιλήσουμε εκτενώς σε άλλο άρθρο). Εμείς εδώ στη Γη νοούμεθα ως μικροοργανισμοί σε νοήμονα και ζώσα υλική κατάσταση, αλλά με πνευματική υπόσταση που αντικατοπτρίζει το μεγαοργανισμό που κυβερνά το Σύμπαν και αυτή η σχέση καθρεπτίζεται στα πιο ιδιόμορφα από τα μέρη που μας περιβάλλουν.

Τις περισσότερες φορές αυτό ισχύει κυρίως ως προς ένα μέρος το οποίο είναι ορεινό, σχεδόν ποτέ δεν είναι πεδινό, κι όλο το επίκεντρο των μελετών αυτών, βρίσκεται σε σημείο ορεινά, στα οποία, προστρέχουν ειδικοί για να κάνουν τις μελέτες τους, ιδιωτικώς, αλλά στα ίδια ορεινά μέρη έχουμε και τους αρχαίους ναούς ή τα σημερινά μοναστήρια αλλά και τις βάσεις και τα ραντάρ, γιατί εκεί εκπέμπεται μια δύναμη από το Νοήμονα Συμπαντικό Οργανισμό, το πράνα (ή το πάρνα) και στα ορεινά είναι το αξονικό επίπεδο καθόδου του, μπορεί να εντοπιστεί η ροή του.Είναι πολύ βαρύ αυτό το θέμα, εκεί μπορεί να προκληθεί η καταλυτική ρήξη της κατάρας της ανθρώπινης Ειμαρμένης και φυλακής της ζωής, βασικά είναι ένας αποδέκτης του ανθρώπινου πόνου και της ιδιοτέλειας της εδώ καταστάσεως, που τη μετασχηματίζει σε μια ψυχική κατάσταση ενός είδους «αγιοσύνης» για όποιον συνδεθεί με τη ροή της, για αυτό και πηγαίνουν τα τάγματα να απομονωθούν σε τέτοια μέρη, για αυτό και σφραγίζουν ιερατικά ή στρατιωτικά την πρόσβαση σε αυτά.

Σε αυτό το θέμα ο Λιαντίνης, είχε ανακαλύψει πάρα πολλά και ήξερε ότι σε συγκεκριμένα περάσματα μπορούσε να δραπετεύσει από τον κόσμο του θανάτου προς τον Κόσμο των Αθανάτων. Έχω κάνει μια επίσκεψη στο μέρος από το οποίο νομίζω πως είχε «φύγει» ο Λιαντίνης, είναι ένα ειδικό σπήλαιο, από το οποίο μπορεί να μελετήσει κανείς το ζήτημα των οπτασιακών πυραμίδων. Ναι, αντικατοπτρίζονται τέσσερις ή πέντε πυραμίδες στις 4.04 μετά τα μεσάνυκτα, από την Αίγυπτο στο ιερόν Τάλετον.

Το «αλώνι» το οποίο αναφέρει ο Λιαντίνης στο βιβλίο του Γκέμμα, υπάρχει εκεί, στο οποίο αν κοιμηθεί κάποιος ένα βράδυ μόνος του, θα δει την «Επιούσια», δηλαδή στην αιθερική ουσία του λεγομένου «Κάρμα» καθώς περνά από το ιερό γεωγραφικό αυτό σημείο, θα δει την εικόνα του μηχανισμού που ρυθμίζει της ψυχοστασία των ανθρώπων του κόσμους μας. Σε αυτό το σημείο γίνεται η αποϋλοποίηση, στο «Αλώνι», (όπως και σε άλλα τέτοια μέρη) εκεί που εμφανίζονται οι Νεράιδες.

Η αποϋλοποίηση όμως γίνεται με την «Παρουσία», την κατάσταση κατά την οποία είμαστε συνειδητά ενεργοποιημένοι και συνδεδεμένοι με το μέρος, κι αυτό το πετυχαίνουμε ακολουθώντας συγκεκριμένες διαδρομές και έπειτα με την πολύωρη παραμονή εκεί και ακολουθεί η αρχή της διαδικασίας της μετουσίωσης.

Αλλά με την έναρξη αυτής της διαδικασίας, κάποιος πρέπει να εισέλθει εντός των στοών για να μπορέσει να προχωρήσει σε άλλο χρόνο και χώρο. Τα φαινόμενα αυτά συμβαίνουν και στον Άθω (στο όρος του Άθω, σε ειδικά σημεία που γίνονται σημεία και τέρατα, σημεία στα οποία εξαφανίζονται καλόγεροι, εκεί εμφανίζονται οι θρυλικοί «Εννέα Αόρατοι» κτλ, στον Όλυμπο και στους Δελφούς υπάρχουν σημεία αποϋλοποίησης και αλλοχρονικής καταστάσεως, όπως και αλλού!