Σκέψεις
Η Ειλικρίνεια Είναι Προσόν Των Δυνατών
Ειλικρίνεια κι αλήθεια, λέξεις κάπως ξεχασμένες, τρομακτικές, ρομαντικές, δύσκολες και συχνά επίπονες. Πολλοί αναγνωρίζουν τη σημασία τους, λίγοι όμως τολμούν να τις εντάξουν στον τρόπο έκφρασης και συμπεριφοράς τους.
Γιατί δε φτάνει να δηλώνει κανείς ότι είναι ειλικρινής και φανατικός υποστηρικτής της αλήθειας, αλλά να το αποδεικνύει και με τις πράξεις του. Βλέπεις, η ζωή βρίσκει πάντα έναν μαγικό τρόπο να φανερώνει το ψέμα και να αφήνει την αλήθεια να βγει στην επιφάνεια, έστω κι ετεροχρονισμένα. Το θέμα είναι πως η απόφαση κι η επιλογή της ειλικρίνειας απαιτεί και συγκεκριμένα στοιχεία χαρακτήρα και προσωπικότητας.
Προϋποθέτει γερό στομάχι, ευσυνειδησία, θάρρος, επιλεκτικότητα, ήθος, ανάληψη ευθύνης κι αποδοχή συνεπειών, κυρίως δυσάρεστων. Αυτό συμβαίνει καθώς δεν αντέχουν πολλοί άνθρωποι τις ξεκάθαρες κουβέντες, τις εκ βαθέων συζητήσεις και την παραδοχή τυχόν λαθών. Βλέπεις, αρκετοί έχουν μάθει να τους χαϊδεύουν τα αφτιά και να δικαιολογούν οι υπόλοιποι όλα τα φερσίματά τους.
Έτσι, λοιπόν, όταν φέρεις αυτά τα άτομα προ των ευθυνών τους έχοντας την πυγμή να τα κοιτάξεις στα μάτια, συνήθως τους προκαλείς φόβο κι οι πιο συνηθισμένες αντιδράσεις είναι είτε να επιτεθούν είτε να τρέξουν να ξεφύγουν. Αυτό που δε γνωρίζουν είναι πως εκείνες στιγμές τρέχουν να ξεφύγουν απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί αυτόν δεν αντέχουν να αντικρύσουν στον καθρέφτη τους. Το μόνο που αλλάζει είναι πως αυτές τις στιγμές το ρόλο του καθρέφτη τον έχεις εσύ.
Για να αντέχεις την αλήθεια θα πρέπει να έχεις μάθει να την ακούς και να την αποδέχεσαι. Πρώτα απ’ όλα ν’ ακούς και να αποδέχεσαι την αλήθεια για τον εαυτό σου και τα δικά σου ελαττώματα: τις ιδιοτροπίες σου, τις παραξενιές σου, τα λάθη σου, τα στραβά και τα ανάποδα σου. Εδώ αξίζει να τονιστεί βέβαια πως δε θα πρέπει να ταυτίζουμε την ειλικρίνεια με την αγένεια και την κακεντρέχεια ή τα πικρόχολα σχόλια που πηγάζουν από συμπλέγματα κατωτερότητας και φθόνο. Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, αυτοί που βαφτίζουν τους κακούς τους τρόπους ως ειλικρίνεια και τη διάχυτη ειρωνεία τους ως ένδειξη υψηλής νοημοσύνης. Όχι λοιπόν, δε μιλάμε γι’ αυτές τις περιπτώσεις, αυτές αποτελούν παραδείγματα μόνο προς αποφυγή και συμμόρφωση.
Κι είναι κι εκείνοι, οι κυνικοί της υπόθεσης ή αλλιώς οι πληγωμένοι κι απογοητευμένοι, οι οποίοι θα σου πουν πως η ειλικρίνεια είναι υπερτιμημένη, δεν αναγνωρίζεται, δεν εκτιμάται, δεν επιβραβεύεται και το κυριότερο, δεν επιστρέφεται. Αυτή, όντως, είναι μεγάλη αλήθεια, ίσως η μεγαλύτερη, γιατί πονάει πολύ, όταν εσύ είσαι διατεθειμένος ν’ ανοίξεις την καρδιά σου, ν’ ανοίξεις τα χαρτιά σου, να πνίξεις τον εγωισμό σου, να ορθώσεις το ανάστημά σου, να κυριαρχήσεις στο φόβο σου και να πεις αυτό που νιώθεις, αυτό που σκέφτεσαι, τη δική σου αλήθεια.
Πρέπει να είσαι δυνατός για να μπορείς να λες τη γνώμη σου χωρίς φόβο και πάθος, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος πως μπορεί και να απορριφθείς, να κακοχαρακτηριστείς και να μην ανήκεις πάντα στο σύνολο. Βλέπεις, το σύνολο αγαπά αυτούς που δε μιλούν, αυτούς που έμαθαν να κρατούν το στόμα τους κλειστό και μαζί με αυτό και την καρδιά, τις ανάγκες και τα βαθύτερα συναισθήματά τους, μέχρι που αυτή η κατάσταση γι’ αυτούς έγινε η δική τους αλήθεια κι οτιδήποτε άλλο τους φαίνεται ξένο κι ανοίκειο.
Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως επιλέγουν να ζήσουν στη σκιά των φόβων τους, ανήμποροι να εκφραστούν, να πουν αυτό που νιώθουν και πιστεύουν, να ξεκαθαρίσουν τις καταστάσεις γύρω τους. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε διεκδικήσει μία απάντηση, μία ξεκάθαρη κουβέντα από κάποιον, όσο πικρή και να ήταν, αλλά αντί για απάντηση αυτό που λάβαμε ήταν μία παράλογη σιωπή, ένα τίποτα, μία πόρτα κλειστή κι εμείς να τη χτυπάμε χωρίς αντίκρισμα. Και πόσο μας θύμωσε αυτό, γιατί εμείς ήμασταν πρόθυμοι να ακούσουμε ακόμα και τα πιο σκληρά λόγια, αρκεί να ήταν η αλήθεια.
Εμείς θα την αντέχαμε, θα ηρεμούσε η ψυχή μας, θα γαλήνευε το μυαλό μας και θα μπορούσαμε επιτέλους να προχωρήσουμε στη ζωή μας γνωρίζοντας την αλήθεια των καταστάσεων. Δεν μπορείς, όμως, να απαιτείς από αδύναμους κι υπέρμετρα εγωιστές ανθρώπους να είναι ξεκάθαροι κι ειλικρινείς, γιατί η αλήθεια κι η ειλικρίνεια είναι γνώρισμα των δυνατών. Αυτών που ρισκάρουν και τολμούν να εκτεθούν και να δείξουν αυτό που πραγματικά είναι στους άλλους.
Αν, λοιπόν, είσαι και εσύ ένας από αυτούς που μισεί να υποκρίνεται, αρνείται να συμβιβαστεί, αγαπά να εκφράζεται με το όποιο κόστος κι επιμένει να θέλει να κοιμάται τα βράδια έχοντας τη συνείδησή του καθαρή, να θυμάσαι αυτό: Η αλήθεια μπορεί να πονάει, μπορεί να ενοχλεί, μπορεί να παραμερίζεται, μπορεί να θάβεται, ταυτόχρονα όμως λυτρώνει και σώζει την ψυχή σου.
Σε έναν κόσμο υποκρισίας να χαίρεσαι που προτιμάς να πληγωθείς με το λόγο σου παρά να πληγώσεις ανεπανόρθωτα με τη σιωπή και το ψέμα σου.
Αλεξάνδρα Γεώργα
