Ράκος η Δανάη Μπάρκα! Ραγίζουν καρδιές τα λόγια της!

Συντετριμμένη είναι η κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου, Δανάη Μπάρκα. Έκαμε μια ανάρτηση για τον θάνατό που της άλλαξε τη ζωή.

Στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Δανάη Μπάρκα, δημοσίευσε μια φωτογραφία με τον παππού της, Ανδρέα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή.

Στην λεζάντα της έγραψε:

«Σαν σήμερα είχε γεννηθεί ο παππούς μου ο Ανδρέας. Γράφω πολύ συχνά για εκείνον γιατί απλούστατα δεν εξαντλούνται αυτά που έχω να θυμάμαι. Υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνταν για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους με τη ζωή και την ιστορία τους και ένας από αυτούς ήταν σίγουρα ο παππούς μου. Έχετε σκεφτεί πως θα ήταν αν πεθαίναμε αύριο όλοι; Τι θα αφήναμε πίσω μας; Τι θα είχαμε κάνει γι αυτόν τον κόσμο; Εγώ όσο μεγαλώνω το σκέφτομαι όλο και πιο συχνά γι αυτό μοιράζομαι σκέψεις, εμπειρίες, ιστορίες.. γιατί μέσα από αυτά επικοινωνούμε και η επικοινωνία είναι σίγουρα απαραίτητη για την βελτίωση μας. Ο παππούς μου γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα, μετά από λίγα χρόνια Γερμανοί μπήκαν στο σπίτι του και σκότωσαν όλη την οικογένεια του ενώ εκείνος κρύφτηκε κάτω απ το τραπέζι και τη γλύτωσε-για καλή μου τύχη. Μετά από χρόνια παντρεύτηκε τη γιαγιά Τούλα… πέρασαν πολλά, πήγαν μετανάστες στην Αφρική έκαναν παιδιά, γύρισαν στην Ελλάδα μετά από 30 χρόνια, έχτισαν σπίτι, συνέχισαν να δουλεύουν κι όταν σταμάτησαν μεγάλωναν τα εγγόνια τους. Τα τελευταία του γενέθλια τα πέρασε στο Ιπποκράτειο-δεν πήγα όλη μέρα γιατί πήγε αρκετός κόσμος. Πήγα το βράδυ και μείναμε μαζί. Κοιμήθηκα ανάμεσα από διαφορά σωληνάκια στην αγκαλιά του καθισμένη σε μια καρέκλα και ήταν σίγουρα ένας απ τους καλύτερους ύπνους που έχω κάνει.. τουλάχιστον είχα ακόμα τον παππού μου. Τώρα δε μπορώ να κοιμηθώ αγκαλιά του αλλά μπορώ να τον κάνω περήφανο διαδίδοντας την αγάπη όπως έκανε εκείνος και το χαμόγελο. Αυτό ήθελε, αυτό προσπαθώ να κάνω αυτό θα κάνω. Και τον παππού τον Ανδρέα δε θα τον αγαπάω μόνο εγώ πια αλλά όλοι όσοι μάθουν τις ιστορίες του και μπορεί να ταυτιστούν, ή να θυμηθούν τους παππούδες τους. Ο παππούς μου δεν έλεγε κακό για κανέναν. Ίσως γι αυτό όλη η γειτονιά (και όχι μόνο) τον λάτρευε. Και νομίζω αυτό μου έμεινε περισσότερο απ όλα. Να αγαπάμε. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Εμάς, τους γύρω μας, τον πλανήτη, τα ζωάκια, όλα.

Η αγάπη είναι το ΜΟΝΟ που μένει. Αν αγαπάς ,γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Αφήστε τα μισή και τις κακεντρέχειες-ζήστε αυθόρμητα, αληθινά, γελάστε, κάντε τρέλες, μη φοβάστε. Ζήστε. Γιατί κάποτε δε θα ζούμε.

Σ’αγαπώ παππού. Θα γιορτάζω πάντα τη μέρα που γεννήθηκες-ήσουν δώρο».

πηγη