Ώρα να ξεχωρίσεις τους περαστικούς από τους φίλους

Άνθρωποι περαστικοί που θα μάθεις το όνομά τους.  Άνθρωποι περαστικοί που θα δεις την μορφή τους. Άνθρωποι περαστικοί που θα ντραπούν να σου μιλήσουν. Άνθρωποι περαστικοί που θα σου πουν μια καλημέρα και θα σου χαρίσουν ένα χαμόγελο.Άνθρωποι περαστικοί που μπορεί να μην ξέρεις πώς τους λένε, τι δουλειά κάνουν, αλλά να έτυχε να ξέρεις κάποια πράγματα για τη ζωή τους.
Άνθρωποι περαστικοί που θα βρεθείς και θα τα πεις και θα τα πιείς ένα βράδυ. Άνθρωποι περαστικοί που θα ψάξεις να μάθεις για την ζωή τους. Άνθρωποι περαστικοί που θα σου πουν για την ζωή τους εκείνα που θέλουν για να χτίσουν την εικόνα τους στα μάτια σου και θα παραλείψουν περίτεχνα εκείνα που θα σε έδιωχναν μακριά. Άνθρωποι περαστικοί που μόλις τελειώσει η χρησιμότητά σου, δεν θα χρειαστεί να τους ξαναδείς. Άνθρωποι που έμειναν στις καταιγίδες, άνθρωποι που δεν ντράπηκαν να σου μιλήσουν για τα σκοτάδια τους, για τις μέρες που έμειναν πεσμένοι, άνθρωποι που δεν ντρέπονται να ξεγυμνώνονται μπροστά σου, να μοιραστούν τα όνειρα και τους εφιάλτες τους, άνθρωποι που θα σου μιλήσουν για τους φόβους τους και θα σου παραδώσουν μνήμες, στιγμές, έρωτες, πάθη, λάθη, πόθους.

Άνθρωποι που στα λάθη έμειναν και άνθρωποι που στις στιγμές που γκρεμοτσακιζόσουν έμειναν κι άλλος σου έδωσε το χέρι του, άλλος σου είπε “είμαι εδώ” και άλλος σου είπε “ψηλά το πηγουνάκι και προχώρα”.Άνθρωποι που η αγκαλιά τους ήταν αληθινή, με χέρια καθαρά που δεν κράτησαν ποτέ μαχαίρι για να στο μπήξουν στην πλάτη. Αυτούς, μπορείς να τους λες ΦΙΛΟΥΣ.Γι’αυτούς, θα μάθεις να είσαι πιστό σκυλί και να μην κουνάς από δίπλα τους ότι κι αν γίνει.Γι’αυτούς, θα μάθεις να μην μετράς, να μην υπολογίζεις, μόνο να δίνεις.  Γι’αυτούς, θα γίνεσαι ασπίδα και αγκαλιά.Οι άλλοι, είναι απλά περαστικοί.. γνωστοί, άγνωστοι, δεν έχει σημασία. Περαστικοί όμως, περιορισμένου χρόνου, απεριόριστου θράσους και γι’αυτό ξεχνιούνται εύκολα και γρήγορα.Στους περαστικούς να χαρίζεις ένα χαμόγελο και να τους ξεπροβοδίζεις με την ευχή να βρουν κάποτε γαλήνη στην ψυχή τους. Στους φίλους να χαρίζεις ότι έχει η ψυχή σου. Είτε γέλιο, είτε δάκρυ. Μην φοβάσαι, είναι φίλοι, δεν χρειάζεται να προστατευτείς από αυτούς.

Της Σοφίας Παπαηλιάδου – loveletters