“Εσύ δε θα θυμάσαι αλλά εγώ θα θυμάμαι..” Το ωραιότερο κείμενο που έγραψε ένας πατέρας

Δε θα θυμάσαι…

• Δε θα θυμάσαι πώς έτρεχαν τα δάκρυα από τα μάτια μου όταν σε αντίκρισα για πρώτη φορά στην αίθουσα τοκετού.
• Ούτε  το φόβο μου για το άγνωστο την πρώτη φορά που σε κράτησα αγκαλιά.

• Δε θα θυμάσαι που κρατούσα τα μικροσκοπικά σου πόδια στα χέρια μου και γέμιζα τα ρουθούνια μου με τη μυρωδιά σου.
• Ούτε που ξάπλωνα δίπλα σου τα βράδια και σε έβλεπα να κοιμάσαι.
• Δε θα θυμάσαι το βλέμμα μου την πρώτη φορά που με κοίταξες στα μάτια και μου χαμογέλασες.
• Ούτε τον τρόπο που γέμιζες την καρδιά και την ψυχή μου με κάθε σου βλέμμα.
• Δε θα θυμάσαι πόσο περήφανα ένιωθα κάθε φορά που βγαίναμε οι 2 μας βόλτα.
• Ούτε τον τρόπο που έκανες να φωτίζεται η καρδιά μου κάθε φορά που ξεκαρδιζόσουν στα γέλια.
• Δε θα θυμάσαι τον υπέρμετρο ενθουσιασμό μου όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα.
• Αλλά και ούτε τoν πόνο στα μάτια μου την πρώτη φορά που έπεσες και χτύπησες.
• Δε θα θυμάσαι τον τρόπο που σου χάιδευα τα μαλλιά στο κρεβάτι.
• Ούτε τις ιστορίες που σου έλεγα για να σε πάρει ο ύπνος.
• Δε θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι. Και θα κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις στην καρδιά μου για πάντα. Και για τους 2 μας.

Του Σταύρου Σταυρινού