Ο άντρας παλιάς κοπής, είναι αναντικατάστατος

Άνδρας Παλαιάς Κοπής(ΑΠΚ), gentleman, κύριος με όλη τη σημασία της λέξης, «κύριος με το Κάππα κεφαλαίο». Ποια είναι αυτά τα συστατικά και χαρακτηριστικά, τα οποία καθιστούν κάποιον άνδρα, παλαιάς κοπής; Επιχειρώ να καταγράψω κάποια απ΄αυτά.

Κύριο χαρακτηριστικό του ΑΠΚ είναι ότι ξέρει να φέρεται προς όλους. «“Όταν δε λέμε όλους εννοούμε όλους.» (Γυναίκες, υφισταμένους, παιδιά, αδύναμους, σερβιτόρους)

Η στάση του απέναντι στις γυναίκες είναι κάτι το οποίο κάθιστά τον ΑΠΚ διακριτό από μακρυά. Όταν μια κυρία είναι μαζί του δεν πληρώνει ποτέ η κυρία. Αν ο άνδρας δεν έχει χρήματα, προφασίζεται πονοκέφαλο και δεν βγαίνει μαζί της. Όταν είναι μαζί με μία κυρία, αυτή δεν πιάνει ποτέ πορτοφόλι, πόμολο, μπουκάλι και αναπτήρα.

Ο ΑΠΚ δεν ρωτά που θα πάνε, πηγαίνει από το σπίτι της την πηγαίνει όπου αυτός κρίνει και την επιστρέφει ΠΑΝΤΑ στο σπίτι της, έστω κι αν αυτός μένει στο Περιστέρι , αυτή στη Βουλιαγμένη και έχουν βγει στο Μαρούσι.

Ο ΑΠΚ δεν διαλαλεί, ούτε αφήνει υπονοούμενα σχετικά με τη σχέση την οποία έχει με κυρίες. Δεν αναφέρεται ποτέ σε εpωτικά κατορθώματα, παιγνίδια επιβολής εξαιρετικές επιδόσεις κλπ. Δεν αγγίζει ποτέ μια γυναίκα εκτός από μία απλή χειραψία. Εξαιρούνται η κόρη του, η σύζυγος του και η εpωμένη του. Παλιότερα φορώντας καπέλο χαιρετούσαν ανασηκώνοντας το. Δεν εκφράζει ποτέ δημοσίως το θαυμασμό του για άγνωστες κυρίες οι οποίες περνούν τυχαίως από μπροστά του πόσο μάλλον εμπλέκοντας και την μητέρα του. («Τι είσαι μάνα μου!!!») Δεν κτυπά ποτέ κάποια κυρία εκτός σeξ, αλλά και στο σeξ χρειάζεται η συγκατάθεση της κυρίας. Δεν φλερτάρει ποτέ κάποια, αν συνοδεύει μία άλλη. Δεν βιάζει ποτέ κάποιον ή κάποια ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά. Ξέρει να ντυθεί αναλόγως της περίστασης. Η σαγιονάρα, η άσπρη κάλτσα (εκτός αθλητικής περιβολής), η βερμούδα εκτός παραλίας, πρέπει να απαγορευτούν.

Αναλαμβάνει τις ευθύνες των αποφάσεων του, των ενεργειών του και της τυχούσας εξουσίας (Έχω βαρεθεί να ακούω χρόνια πολλά μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι δεν γνώριζαν τι έπρατταν οι υφιστάμενοι τους.) Ο ΑΠΚ δεν χρειάζεται να βρίζει, αρκεί μία ειρωνική φράση να βάλει τους άλλους στη θέση τους. Δεν είναι φανατικός με τίποτα (Ποδόσφαιρο , θρησκεία, κόμματα) και δεν είναι φανατικός γιατί είναι σκεπτόμενος και γνωρίζει ότι όλα στη ζωή έχουν τις αδυναμίες τους.

Δεν χάνει το χιούμορ του ποτέ. Δεν επιδεικνύει ποτέ μα ποτέ, τίποτα μα τίποτα. Δεν νοιώθει περήφανος για το αυτοκίνητο το οποίο κατέχει τη βίλα, την πισίνα, τα λεφτά, τη θέση. Στα καφέ δεν κάθεται μισοξαπλωμένος καπνίζοντας πουράκλα κοιτώντας το ταβάνι. Δεν φορά χρυσά κοσμήματα πλην συγκεκριμένων κι ελαχίστων. Δεν ασχολείται όλη μέρα με το κορμί του και το προσωπό του. Κυρίως δε, δεν θεωρεί ότι θα γίνει αρεστός σε μία κυρία αν της μιλά διαρκώς για την αποτρίχωση του και την κρέμα νυκτός την οποία χρησιμοποιεί.

Δεν μιλά για ανθρώπους και αντικείμενα αλλάζοντας το μέγεθός τους (ψαρούκλα, γkομενάκι, αυτοκινητάρα, γυναικάρα μου…) Ο λόγος του είναι συμβόλαιο. Δεν κρύβεται ποτέ και από κανέναν εκτός και είναι τρομοκράτης. Δεν λέει ποτέ «θα δούμε» . Ξέρει πάντα τι πρέπει να γίνει και τι θέλει να γίνει.. Είναι φιλάνθρωπος χωρίς να το ξέρει κανείς. Ανοίγοντας τη πόρτα μιας τουαλέτας αν μέσα είναι μία κυρία, ο ΑΠΚ θα πει «Με συγχωρείτε κύριε, δεν το ήξερα«. Όλα αυτά και άλλα πολλά υπαγορεύουν μια συμπεριφορά η οποία καθιστά έναν άνδρα Άνδρα Παλαιάς Κοπής. Μια τέτοια συμπεριφορά συχνά γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τους άλλους άλλα ποιος ασχολείται με υποκείμενα τέτοιου διαμετρήματος;

Όσο για τις κυρίες, οι οποίες κρυφογελούν με τέτοιες συμπεριφορές, να ξέρετε ότι τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: – δεν έχουν παιδεία – έχουν προσδιορίσει τον εαυτό τους ως «ταγάρι» – «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Οι κυρίες αυτές για τον ΑΠΚ είναι αόρατες, δεν υφίστανται. Αυτά για πρώτο κεφάλαιο. Ο ΑΠΚ βελτιώνεται διαρκώς. Γράφει ο Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος

Πηγή