Προσευχόμαστε επειδή ελπίζουμε ή ελπίζουμε επειδή προσευχόμαστε;

Πολλά ερωτήματα πλανώνται διάσπαρτα στης ζωής το μονοπάτι. Όσο πιο πολύ προχωράμε και αφήνουμε πίσω μας ώρες και μέρες σε τούτη δω την εξορία τόσες περισσότερες ερωτήσεις πιάνουμε να κάνουμε στον εαυτό μας…

Οι πιο συνηθισμένες είναι: «Καλά εγώ γιατί ζω;», «Υπάρχει ζωή μετά…», «Αλήθεια μπας και αληθεύει πως εδώ όλα είναι εφήμερα ή είναι ότι ζήσουμε..;», «Λες να υπάρχει κόλαση…;»….
Δυστυχώς για αρκετές τέτοιου είδους ερωτήσεις ακόμη και Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν έχουν απάντηση ή έχουν μια αλλά δεν ξέρουν, δεν νοιώθουν ότι είναι ακριβώς έτσι…

Φυσικά και ξέρουμε πως σε τούτη εδώ την ζωή θα πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει τον δικό του αγώνα για να απολαύσει τους καρπούς της άλλης της αιώνιας…
Φυσικά και ξέρουμε πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προστατεύει όλους όσους θερμά θα τον παρακαλέσουν και θα προστρέξουν στην φιλεύσπλαχνη αγκαλιά Του…
Φυσικά και ξέρουμε πως πρότυπο μας θα πρέπει να είναι οι Άγιοι που με τον αγώνα τους κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση στην αιώνια Βασιλεία δίπλα στον Έναν και αληθινό Θεό.

Ας προσευχηθούμε όλοι μας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να μας φωτίζει, να μας δίνει δύναμη και γαλήνη στην ψυχή ώστε να προσπαθούμε όλοι μας όπου και αν βρισκόμαστε να δοξάζουμε το όνομά Του…

Λ. Άγγελος