Μπορεί ένα άτομο να ανήκει σε… δύο ζώδια;

Στην Δυτική Αστρολογία τα ζώδια έχουν μια σταθερή χρονική αφετηρία, αφού οι συντεταγμένες του τροπικού ζωδιακού (Ισημερίες και Ηλιοστάσια) ορίζονται από την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο. Και η Εαρινή Ισημερία, η αφετηρία του ζωδιακού «πέφτει» πάντα στις 21 Μαρτίου (συν-πλην μερικές ώρες).

Αντίθετα όμως στην Αστρική Αστρολογία η οποία παίρνει υπόψη της τους πραγματικούς αστερισμούς, το «σημείο μηδέν» του ζωδιακού μεταβάλλεται με το πέρασμα του χρόνου και σήμερα βρίσκεται περίπου στην 6η μοίρα των Ιχθύων, 24 μοίρες πίσω από το τροπικό αντίστοιχο του. Κι όσο περνούν τα χρόνια αυτή η διαφορά θα αυξάνεται.

Έτσι ένα ουράνιο σώμα ή σημείο που στον τροπικό ζωδιακό βρίσκεται σε κάποιο ζώδιο, στην αστρική του εκδοχή μπορεί να  «μεταπηδά» στο προηγούμενο του.

Ένας τροπικός Ήλιος στον Κριό δηλαδή, έχει και μια Ιχθυακή διάσταση στην αστρική του εκδοχή. Μόνη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό σήμερα είναι το να μην βρίσκεται πάνω από την 24η μοίρα του ζωδίου, αφού τότε η αστρική του θέση θα είναι στο ίδιο ζώδιο. Και επισημαίνω το «σήμερα» γιατί ύστερα από διακόσια χρόνια το όριο θα έχει ανέβει στις 27 μοίρες, όπως αντίστροφα τον 16ο αιώνα ήταν στις 18.

Το φαινομενικό παράδοξο της συνύπαρξης δύο ενεργειακών σημείων ανταποκρίνεται στα πορίσματα της σύγχρονης Φυσικής που ορίζουν πως η ύλη είναι δισυπόστατη (μπορεί να συμπεριφέρεται τόσο σαν κύμα, όσο και σαν σωμάτιο) και επιπλέον υπάρχει μια «γκρίζα ζώνη» όπου μπορεί να είναι και τα δύο ταυτόχρονα!

Πώς περιγράφονται όλα αυτά, στην «πρώτη πύλη της Φυσικής στην Ελλάδας»

(http://www.physics4u.gr/news/2005/scnews2141.html) με αφορμή το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής του Young:

Ανάλογα με το πώς πραγματοποιείται το πείραμα, το ηλεκτρόνιο είναι είτε στη θέση Α, είτε στη θέση Β, είτε και στις δύο συγχρόνως.

Η Αρχή της Συμπληρωματικότητας του Bohr, που εξηγεί αυτήν την ασάφεια, απαιτεί ότι κάποιος,  οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να παρατηρήσει μόνο τη μία από τις δύο εκδηλώσεις του ηλεκτρονίου – είτε ως κύμα είτε ως σωματίδιο, αλλά όχι και τις δύο ταυτόχρονα. Αυτή η απαίτηση παραμένει μια βεβαιότητα σε κάθε πείραμα, παρά την αβεβαιότητα που εμπεριέχει η κβαντική φυσική. Είτε ένα σύστημα βρίσκεται σε μία κατάσταση που είναι επαλληλία άλλων (δηλαδή ταυτόχρονη ύπαρξη περισσοτέρων καταστάσεων) όπως π.χ. ένα κύμα που μπορεί να βρίσκεται σε περισσότερες θέσεις, είτε είναι εντοπισμένο σε μια θέση  όπως ένα σωματίδιο. Αυτή είναι, σε γενικές γραμμές, μια συνέπεια της αρχής της αβεβαιότητας του Heisenberg, που λέει ότι σε ένα συμπληρωματικό ζευγάρι μετρήσεων – παραδείγματος χάριν, της θέσης και της ορμής – μόνο ένα μπορεί να καθοριστεί με ακρίβεια σε μια μόνο μέτρηση. Οι πληροφορίες για την άλλη μέτρηση χάνονται, αναλογικά.

Πρόσφατα έγινε ένα σύνολο πειραμάτων που προτείνουν ότι αυτές οι διάφορες εκδηλώσεις της ύλης (κύματα και σωματίδια) μπορούν “να μετατραπούν η μία στην άλλη” – με άλλα λόγια, μπορούν να εναλλαχθούν από τη μια μορφή στην άλλη και, υπό ορισμένες συνθήκες, να επιστρέψουν στην αρχική μορφή. Αυτό το σύνολο των πειραμάτων ονομάζεται “κβαντικοί δείκτες” και “κβαντικές εξαλείψεις”.

Οι ερευνητές τα τελευταία χρόνια έδειξαν ότι για τα άτομα και τα φωτόνια – και τώρα για τα ηλεκτρόνια – οι καταστάσεις συνύπαρξης και των δύο μορφών αλλά και οι ξεχωριστές μορφές υπάρχουν παράλληλα. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια γκρίζα ζώνη της συμπληρωματικότητας. Υπάρχουν επομένως πειραματικά αποδείξιμες συνθήκες στις οποίες το υλικό εμφανίζεται να είναι και ένα κύμα και ένα σωματίδιο

Αυτές οι καταστάσεις μπορούν να περιγραφούν με μια σχέση δυαδικότητας. Μπορεί να θεωρηθεί ως μια προέκταση της Αρχής της Συμπληρωματικότητας για την κβαντική φυσική. Μπορεί επίσης να ονομαστεί σαν Αρχή της Συνύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι οι εκδηλώσεις της ύλης που κανονικά θα ήταν αμοιβαία αποκλειόμενες – π.χ., τοπικότητα και μη τοπικότητα, σύμφωνη και ασύμφωνη κατάσταση – είναι πράγματι μετρήσιμες και καθίστανται εμφανείς, σε μια ιδιαίτερη “περιοχή μετάβασης”.

Η Φύση έχει έτσι έναν αμφίθυμο χαρακτήρα που προηγουμένως δεν τον είχαμε αντιληφθεί».

Από την στιγμή λοιπόν που οι κοσμικές επιρροές υπακούουν στους νόμους της Φυσικής, ένα ουράνιο σώμα μπορεί να «εκπέμπει» τόσο σε τροπική, όσο και σε αστρική συχνότητα, να είμαστε δηλαδή Κριοί αλλά και εν δυνάμει Ιχθύες. Εδώ ακριβώς είναι σκόπιμο να επισημάνω την διαφορά μεταξύ των δύο ποιοτήτων.

Οι τροπικές θέσεις σχετίζονται άμεσα με τον χαρακτήρα και τις τάσεις του ατόμου, όντας στην πράξη περισσότερο διαχειρίσιμες. Μπορούν να «δώσουν» γεγονότα αλλά ως αποτέλεσμα των επιλογών μας που απορρέουν από τις τάσεις μας. Οι τροπικές θέσεις δηλαδή λειτουργούν περισσότερο σαν δέσμη πιθανοτήτων και ορίζουν ένα μέλλον που εξαρτάται σε ένα μεγάλο ποσοστό από την ανάπτυξη της συνειδητότητας μας και τις επιλογές που προκύπτουν από αυτήν.

Από αυτήν την άποψη είναι απόλυτα φυσιολογικό το ότι στην Δυτική Αστρολογία έχει αναπτυχθεί τα μάλα το ρεύμα της Ψυχολογικής Αστρολογίας.

Οι αστρικές θέσεις περιγράφουν άμεσα καταστάσεις, εφαρμογές και γεγονότα, που ενδεχομένως δεν έχουν καμία σχέση με τον χαρακτήρα του ατόμου. Για παράδειγμα κάποιος είναι Τοξότης και ασχολείται μονίμως όχι με την επικοινωνία και τα ταξίδια που είναι αντικείμενο του ζωδίου του αλλά με οικονομικά ή μεταφυσικά θέματα που είναι αντικείμενο του Σκορπιού. Ή είναι Λέων και ένα από τα μεγαλύτερα «στοιχήματα» της ζωής του γίνεται η οικογένεια που συμπεριλαμβάνεται στις πάγιες αρμοδιότητες του Καρκίνου.

Οι αστρικές θέσεις είναι περισσότερο «μοιραίες» και παραπέμπουν στην καλή ή όχι σχέση μας με το Συλλογικό Ασυνείδητο. Αυτό είναι που «κάνει παιχνίδι» κατ’ επέκταση για να βελτιωθεί η απόδοση μιας αστρικής θέσης και να έχουμε θετικά για μας αποτελέσματα θα πρέπει πρωτίστως να αποκαταστήσουμε τον δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στον πυρήνα της συνείδησης μας -το Εγώ- και τις αρχέγονες δυνάμεις-ένστικτα που εδρεύουν στην απέραντη δεξαμενή του Ασυνείδητου. Αφού γίνει αυτό μπορούμε να έχουμε θετικές-προστατευτικές εκδηλώσεις ακόμη και από «δύσκολες» θέσεις που άμεσα δημιουργούν στενότητα ή προβλήματα.

Σε αρκετές περιπτώσεις βέβαια η αποκατάσταση μιας τέτοιας ισορροπίας (εξατομίκευση την ονομάζει ο Γιουγκ) δεν έρχεται ποτέ, με αποτέλεσμα το πεπρωμένο να είναι όντως προδιαγεγραμμένο και οι αστρικές θέσεις να περιγράφουν «χαρτί και καλαμάρι» τα γεγονότα της ζωής μας.

Το πολύ ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της ιστορίας έχει να κάνει με την παράλληλη ύπαρξη και των δύο ποιοτήτων της ύλης, (τροπικές και αστρικές επιρροές για την Αστρολογία), που μέσα σε ένα γενέθλιο χάρτη δεν είναι παρά τα σημεία επαφής (όψεις) ανάμεσα στις τροπικές και αστρικές θέσεις. Αυτή είναι η «γκρίζα ζώνη της Αρχής της Συμπληρωματικότητας» των Φυσικών, όπου το πεπρωμένο και η ελεύθερη βούληση σφιχταγκαλιάζονται με το αποτέλεσμα να είναι πάντα ζητούμενο.

«Ο παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα»

Σε αυτό το πόρισμα της σύγχρονης Φυσικής περιέχονται όλες οι συνισταμένες της αστρολογικής πραγματικότητας. Ουσιαστικά δηλαδή καλούμαστε και μπορούμε να διαλέξουμε τον χρόνο και τον τρόπο που η ελεύθερη βούληση μας θα επέμβει στο μοιραίο, όχι για να το ακυρώσει αλλά για να απελευθερώσει τις γόνιμες πλευρές του. Ας συνεχίσω όμως με κάποια παραδείγματα που καθιστούν χειροπιαστή την δισυπόστατη φύση των πλανητικών θέσεων.

Ένας τροπικός Ήλιος στον Ταύρο, που ως αστρικός «πέφτει» στον Κριό διατηρεί τα τροπικά χαρακτηριστικά του (σταθερότητα, επιμονή, κτητικότητα, αξιοπιστία κλπ) αλλά στην ζωή του είναι «προορισμένος» να ζήσει καταστάσεις Κριού. Να εφαρμόσει δηλαδή πρωτοποριακές μεθόδους, να ανοίξει νέους δρόμους, να κατακτήσει πρωτιές κλπ.

Σε μερικές περιπτώσεις οι αστρικές θέσεις ορίζουν και τον σωματότυπο του ατόμου, σύμφωνα πάντα με τα παραδοσιακά αστρολογικά πρότυπα. Ένας πολύ αδύνατος Ταύρος μπορεί να «εξασκεί» τον αστρικό του Ήλιο στον Κριό, όπως αντίστοιχα ένας παχύσαρκος Δίδυμος «εφαρμόζει» τον αστρικό Ήλιο του στον Ταύρο.

Δίνοντας κάποια παραδείγματα Ταύρων που οι εφαρμογές στην ζωή τους θυμίζουν έντονα Κριό, μπορώ να αναφερθώ στον Έρικ Μπάρτον των Άνιμαλς με το ιδιαίτερο στυλ του, στην Σίρλει Μακ Λέην με την πρωτοποριακή δουλειά της γύρω από την μετενσάρκωση, στην πρωτιά της Ντόρας Μπακογιάννη στο ΥΠΕΞ ή στην μοναδικότητα των Τζακ Νίκολσον, Αλ Πατσίνο, Κάθρην και Όντρεϊ Χέμπουρν και Μπάρμπαρα Στρέϊζαντ. Ίσως όμως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πρωτοπόρου και ρηξικέλευθου Ταύρου είναι ο πολύς Όρσον Ουέλες.

Ανάλογα δείγματα μπορούμε να συναντήσουμε και σε Κριούς που στην ζωή του βίωσαν Ιχθυακές καταστάσεις. Ως τέτοιες ορίζονται μια καλλιτεχνική σταδιοδρομία αλλά πολύ περισσότερο μπερδέματα και ασάφειες, είτε στην εξωτερική, είτε στην εσωτερική ζωή του ατόμου (Μάρλον Μπράντο, Μπίλι Χόλινταιη, Αρήθα Φράνκλιν, Τένεσι Ουίλιαμς κ.α.)

πηγη